3 Սակայն Դավիթն ասաց. «Հայրդ հաստատ գիտի, որ ես քո բարեհաճությունն ունեմ,+ դրա համար էլ մտածում է. «Թող Հովնաթանը չիմանա այդ մասին, որ չվշտանա»»: Ապա ավելացրեց. «Բայց երդվում եմ Եհովայի գոյությամբ և քո կյանքով. ընդամենը մի քայլ է բաժանում ինձ մահից»:+