4 Հովնաթանը Սավուղի մոտ լավը խոսեց Դավթի մասին՝+ ասելով. «Թագավորը չպետք է մեղք գործի իր ծառա Դավթի դեմ, քանի որ նա քո դեմ մեղք չի գործել, այլ միայն բարիք է արել քեզ:

23 Դավթին տեսնելուն պես Աբիգեան ավանակի վրայից շտապ իջավ ու ծնկի գալով՝ մինչև գետին խոնարհվեց նրա առաջ: 24 Ապա նրա ոտքերն ընկնելով՝ ասաց. «Մեղքն ինձ վրա լինի, տե՛ր իմ: Խնդրում եմ, թույլ տուր՝ աղախինդ խոսի քեզ հետ, և լսիր աղախնիդ խոսքերը:

13 նա այս պատասխանն ուղարկեց Եսթերին. «Մի՛ կարծիր, թե դու մյուս բոլոր հրեաներից ավելի լավ վիճակում ես, ու քեզ կհաջողվի փրկվել, ինչ է թե թագավորի ընտանիքից ես: 14 Եթե հիմա լուռ մնաս, հրեաների օգնությունն ու փրկությունը ուրիշ տեղից կգա,+ իսկ դու և քո հոր տունը կվերանաք: Եվ ո՞վ գիտի, գուցե հենց այսպիսի օրվա համար ես դու թագուհի դարձել»:+

 8 Մի՛ ուղղիր ծաղրողին, այլապես նա կատի քեզ:+

Ուղղիր իմաստունի՛ն, և նա կսիրի քեզ:+