Ահա նա կանգնած է մեր պատի հետևում,

Ներս է նայում պատուհաններից,

Պատուհանների ճաղավանդակներից:

17 Քանի դեռ քամի չի փչել, և ստվերները չեն փախել,

Շուտ վերադարձիր, սիրելի՛ս,

Վազիր մեզ բաժանող* լեռների* վրայով, ինչպես վիթը,+ ինչպես մատղաշ եղջերուն»:+