٣٧ وَتَصْنَعُ سُرُجَهَا سَبْعَةً،‏ فَتُوقَدُ سُرُجُهَا وَتُضِيءُ ٱلْمَكَانَ ٱلَّذِي أَمَامَهَا.‏+

٣٨ وَمَلَاقِطُهَا وَمَنَافِضُهَا مِنْ ذَهَبٍ نَقِيٍّ.‏+

٢ ‏«كَلِّمْ هَارُونَ وَقُلْ لَهُ:‏ ‹مَتَى أَوْقَدْتَ ٱلسُّرُجَ،‏ فَإِلَى قُدَّامِ ٱلْمَنَارَةِ تُضِيءُ ٱلسُّرُجُ ٱلسَّبْعَةُ›».‏+