٧ ‏«‹وَيَكُونُ لِلرَّئِيسِ مَا عَلَى جَانِبَيِ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ+ وَمِلْكِ ٱلْمَدِينَةِ،‏ بِجَانِبِ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ وَبِجَانِبِ مِلْكِ ٱلْمَدِينَةِ،‏ مِنْ جِهَةِ ٱلْغَرْبِ غَرْبًا،‏ وَمِنْ جِهَةِ ٱلشَّرْقِ شَرْقًا.‏ وَيَكُونُ ٱلطُّولُ كَطُولِ أَحَدِ ٱلْأَقْسَامِ،‏ مِنْ تُخْمِ ٱلْغَرْبِ إِلَى تُخْمِ ٱلشَّرْقِ.‏+