١٣ وَكَانَ فِي ٱلسَّنَةِ ٱلْوَاحِدَةِ وَٱلسِّتِّ مِئَةٍ،‏+ فِي ٱلشَّهْرِ ٱلْأَوَّلِ،‏ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَوَّلِ مِنَ ٱلشَّهْرِ،‏ أَنَّ ٱلْمِيَاهَ نَضَبَتْ عَنِ ٱلْأَرْضِ.‏ فَرَفَعَ نُوحٌ غِطَاءَ ٱلْفُلْكِ وَنَظَرَ،‏ فَإِذَا وَجْهُ ٱلْأَرْضِ قَدْ نَشَفَ.‏+