٩ فِي كُلِّ دَعْوَى تَعَدٍّ+ مِنْ جِهَةِ ثَوْرٍ أَوْ حِمَارٍ أَوْ خَرُوفٍ أَوْ ثَوْبٍ أَوْ شَيْءٍ مَفْقُودٍ يَقُولُ أَحَدٌ: ‹هٰذَا لِي!›، فَإِلَى ٱللّٰهِ تُقَدَّمُ دَعْوَاهُمَا.+ وَٱلَّذِي يَحْكُمُ ٱللّٰهُ بِشَرِّهِ، يُعَوِّضُ صَاحِبَهُ ضِعْفَيْنِ.+