٣ فَإِنْ أَبْغَضَهَا ٱلرَّجُلُ ٱلْأَخِيرُ وَكَتَبَ لَهَا شَهَادَةَ طَلَاقٍ وَسَلَّمَهَا إِلَى يَدِهَا وَصَرَفَهَا مِنْ بَيْتِهِ،‏ أَوْ إِذَا مَاتَ هٰذَا ٱلرَّجُلُ ٱلَّذِي ٱتَّخَذَهَا لَهُ زَوْجَةً،‏