٤٧ ثُمَّ أَعَادَنِي إِلَى مَدْخَلِ ٱلْبَيْتِ،‏+ وَإِذَا بِمِيَاهٍ+ تَخْرُجُ مِنْ تَحْتِ عَتَبَةِ ٱلْبَيْتِ نَحْوَ ٱلشَّرْقِ،‏+ لِأَنَّ وَاجِهَةَ ٱلْبَيْتِ كَانَتْ نَحْوَ ٱلشَّرْقِ.‏ وَكَانَتِ ٱلْمِيَاهُ نَازِلَةً مِنْ تَحْتُ،‏ مِنْ جَانِبِ ٱلْبَيْتِ ٱلْأَيْمَنِ،‏ عَنْ جَنُوبِ ٱلْمَذْبَحِ.‏