41 Атасы Јагуба хејир-дуа вердијинә ҝөрә Ејс гардашына дүшмән кәсилмишди.+ О, өз-өзүнә дејирди: «Атамын өмрүнә* аз галыб,+ ондан сонра гардашым Јагубу өлдүрәҹәјәм».

11 Јалварырам+, Сән Өзүн мәни гардашым Ејсдән гору, чүнки горхурам ҝәлиб мәнә, ушаглара вә аналарына һүҹум едәр.+