17 Киминсә, истәр атабир олсун, истәр анабир, өз баҹысыны алыб онунла јахынлыг етмәси рүсвајчылыгдыр.+ Онлар халгын ҝөзү гаршысында өлдүрүлмәлидирләр. Белә адам баҹысынын намусуна тохунмуш олур. О, өз ҝүнаһына ҝөрә ҹаваб вермәлидир.

22 Доғма баҹысыјла, атабир баҹысыјла, анабир баҹысыјла јахынлыг едәнә ләнәт олсун!+ (Һамы “амин” дејә ҹаваб версин.)

10 Әмнун Тамара деди: «Јемәји мәним јатаг отағыма апар. Орада сәнин әлиндән јејим». Тамар биширдији көкәләри ҝөтүрүб гардашы Әмнунун јатаг отағына апарды. 11 Јахынлашыб ону једиздирмәк истәјәндә Әмнун гызы тутуб деди: «Ҝәл јатағыма, баҹым». 12 Амма гыз она деди: «Јох, гардаш! Намусуму ләкәләмә. Исраилдә белә шеј етмәк олмаз.+ Бу ҹүр бинамуслуг етмә.+