17 Әдунијјә давам еләди: «Хаһиш едирәм, Сүлејман падшаһа де, гој шунамлы Абишагы+ мәнә версин, о, сәнә јох демәз».

22 Сүлејман падшаһ ҹаваб верди: «Нә үчүн Әдунијјәјә тәкҹә шунамлы Абишагы истәјирсән? Тахт-таҹы да истә,+ ахы о, мәним бөјүк гардашымдыр.+ Онсуз да каһин Әбјатарла Сәрја оғлу Јуаб+ да онун тәрәфиндәдирләр».+