16 Јеһова Мусаја деди: «Бир аздан ҝөзләрини һәјата јумаҹагсан. Бу халг ҝедәҹәкләри өлкәдә гоншу халгларын аллаһларына ситајиш етмәјә* башлајаҹаг.+ Мәни атаҹаг,+ онларла бағладығым әһди позаҹаглар.+ 17 Онда гәзәбим пүскүрәҹәк,+ бу халгы атаҹағам,+ онлардан үз дөндәрәҹәјәм.+ Һамысы мәһв олуб ҝедәҹәк. Башлары дашдан-даша дәјәндән сонра, чох мүсибәтләр чәкәндән сонра+ дејәҹәкләр: “Аллаһымыз бизимлә дејил, она ҝөрә башымыза бу мүсибәтләр ҝәлир”. +

Амма о, јенә дә хаинлијиндән әл чәкмәди,+ үрәји чәкән јолла ҝетди.

23 Онда халглар биләҹәк ки, Исраил еви өз ҝүнаһына ҝөрә сүрҝүнә апарылды, чүнки Мәнә бивәфа чыхмышдылар.+ Буна ҝөрә дә Мән онлардан үз дөндәрдим,+ онлары дүшмәнләринә тәслим етдим,+ һамысы гылынҹдан кечирилди.