Јахшы оғул вә пис оғул

ИНДИ исә Габил илә Һабилә бах. Онларын икиси дә артыг бөјүјүбләр. Габил әкинчидир. О, тахыл, мејвә-тәрәвәз јетишдирир.

Һабил исә чобандыр. О, гојун-гузу отарыр. Гузулар јаваш-јаваш бөјүјүрләр. Һабилин артыг бөјүк бир сүрүсү вар.

Бир ҝүн Габил вә Һабил Аллаһа һәдијјә ҝәтирмәк истәјирләр. Габил беҹәрдији бәһрәләрдән, Һабил исә сүрүсүндә олан ән јахшы гојунлардан бирини Аллаһа гурбан ҝәтирир. Јеһова Һабилдән вә онун ҝәтирдији һәдијјәдән чох разы галыр. Лакин Габили вә онун һәдијјәсини гәбул етмир. Билирсән нәјә ҝөрә?

Она ҝөрә јох ки, Һабилин һәдијјәси Габилинкиндән јахшыдыр. Садәҹә, Һабил јахшы инсандыр. О, Јеһованы вә гардашыны севир. Габил исә писдир, гардашыны севмир.

Бунун үчүн Аллаһ Габилә мәсләһәт верир ки, гардашына олан мүнасибәтини дәјишсин. Амма Габил Аллаһа гулаг асмыр. Аллаһ Һабили даһа чох бәјәндији үчүн о, чох гәзәбләнир. О, Һабилә ‘ҝәл чөлә чыхаг дејир. Орада тәк оларкән, Габил гардашы Һабили вуруб өлдүрүр. Габил неҹә дә пис иш ҝөрүр!

Һабил өлсә дә, Аллаһ ону унутмајыб. О, јахшы инсан иди вә Јеһова белә инсанлары һеч вахт јадындан чыхартмыр. Буна ҝөрә дә, елә бир вахт ҝәләҹәк ки, Јеһова Аллаһ Һабили һәјата гајтараҹаг. Бундан сонра Һабил һеч вахт өлмәјәҹәк. О, бурада, јер үзүндә әбәди јашајаҹаг. Һабил кими инсанларла таныш олмаг неҹә дә ҝөзәл олаҹаг!

Лакин Аллаһын Габил кими пис инсанлардан хошу ҝәлмир. Габил гардашыны өлдүрдүјүнә ҝөрә, Аллаһ ону аиләсиндән ајырыб, узаглара ҝөндәрмәклә ҹәзаландырды. Габил башга әразијә јашамаға ҝедәркән, өзү илә баҹыларындан бирини ҝөтүрдү вә онунла евләнди.

Сонра онларын ушаглары олду. Адәмлә Һәвванын галан ушаглары евләндиләр, онларын да өвладлары олду. Бир мүддәтдән сонра јер үзүндә инсанларын сајы чохалды. Ҝәл онларын бәзиләри һагда өјрәнәк.