Бөјүк Дашгын

ҜӘМИДӘ олмајанлар әввәлки кими өз ишләри илә мәшғул идиләр. Онлар Дашгынын олаҹағына һәлә дә инанмырдылар. Јәгин, инди Нуһа әввәлкиндән дә чох ҝүлүрдүләр. Амма бир аздан ҝүлмәји кәсдиләр.

Гәфләтән шиддәтли јағыш јағмаға башлајыр. Бир лејсан вар иди ки, ҝәл ҝөрәсән! Нуһ һаглы имиш! Амма киминсә ҝәмијә минмәси артыг ҝеҹ иди. Јеһова гапыны мөһкәм бағламышды.

Бир аздан дүзәнликләри су басыр. Сел ағаҹлары көкүндән гопарыр, јекә дашлары јуварлајыр. Сәс-күјдән гулаг батырды. Инсанлар горхудан тәпәләрә чыхмаға башлајырлар. Јәгин онлар «каш ки, гапы ачыг оланда Нуһа гулаг асыб биз дә ҝәмијә минәјдик» дејә дүшүнүрдүләр. Амма артыг иш ишдән кечмишди!

Су ҝет-ҝедә галхырды. Гырх ҝүн-гырх ҝеҹә јағыш дајанмадан јағды. Су артыг дағлара чатмышды, бир аздан һәтта ән уҹа дағлар сујун алтында галды. Һәр шеј Аллаһын дедији кими олду. Ҝәмидә олмајан бүтүн инсанлар вә һејванлар мәһв олдулар. Амма ҝәмидә оланлар сағ-саламат галдылар.

Нуһ вә оғуллары ҝәмини чох јахшы тикмишдиләр. Она ҝөрә дә су ону асанлыгла јердән галдырды вә о, суларын үзәриндә үзмәјә башлады. Нәһајәт, јағыш кәсди, ҝүнәш ишыг сачды. Неҹә дә гејри-ади мәнзәрә иди! Һәр јер су илә өртүлмүшдү. Сујун үзәриндә ҝәмидән башга һеч нә ҝөрүнмүрдү.

Артыг нәһәнҝләр дә јох иди. Онлар инсанлара бир даһа әзијјәт верә билмәздиләр, чүнки һамысы аналары вә јердә галан пис инсанларла бәрабәр өлдүләр. Бәс нәһәнҝләрин аталары илә нә баш верди?

Нәһәнҝләрин аталары бизим кими ади инсан дејилди. Онлар јерә инсан кими јашамаға ҝәлән мәләкләр иди. Буна ҝөрә дә Дашгын заманы инсанларла бәрабәр өлмәдиләр. Онлар инсан бәдәнләрини тәрк едиб, јенидән мәләк ҹилдиндә ҝөјә гајытдылар. Амма Аллаһ онлары нә Өзүнүн, нә дә јахшы мәләкләринин јанына бурахмады. Бу сәбәбдән онлар Шејтанын мәләкләри олдулар. Мүгәддәс Китаб онлары ҹин адландырыр.

Аллаһ јер үзүнә күләк ҝөндәрди вә сулар азалмаға башлады. Беш ајдан сонра ҝәми бир дағын үзәриндә дајанды. Хејли вахт кечди, ҝәмидәкиләр пәнҹәрәдән бојланараг дағларын зирвәләрини ҝөрдүләр. Сулар ҝет-ҝедә азалырды.

Сонра Нуһ ҝәмидән бир гарға бурахыр. Гарға бир мүддәт учуб гонмаға јахшы јер тапа билмәдији үчүн ҝери гајыдыр. Бу бир нечә дәфә тәкрар олунур вә гарға һәр дәфә ҝәмијә гајыдыр.

Нуһ, сујун јердән чәкилдијини өјрәнмәк үчүн бу дәфә ҝәмидән бир ҝөјәрчин бурахыр. Ҝөјәрчин дә гонмаға јер тапмыр вә ҝери гајыдыр. Нуһ ону икинҹи дәфә ҝөндәрәндә о, димдијиндә зејтун јарпағы ҝәтирир. Бундан Нуһ билир ки, сулар артыг чәкилиб. О, ҝөјәрчини үчүнҹү дәфә ҝөндәрир. Бу дәфә о гуру јер тапыр вә артыг гајытмыр.

Инди Аллаһ Нуһа белә дејир: ‘Аиләни, һејванлары да ҝөтүрүб ҝәмидән чых’. Онлар бир илдән артыг иди ки, ҝәмидә идиләр. Тәсәввүр етмәк олар онлар ҝәмидән сағ-саламат чыхдыгларына нә гәдәр севинирдиләр.