Фәсил 45

Гејри-ади шаҝирд

ИСА МӘСИҺ саһилә чыханда мүдһиш бир мәнзәрә илә үзләшир. Јахынлыгдакы гәбиристанлыгдан ики нәфәр горхунҹ ҝөркәмли адам чыхыб она сары гачыр. Бу адамлар ҹинә тутулублар. Ҝөрүнүр, онлардан бири чохдандыр ки, ҹинин тәсири алтындадыр вә даһа азғындыр, буна ҝөрә дә әсас диггәт она јөнәлдилиб.

Бу јазыг нечә вахтдыр ки, чылпаг ҝәзир вә сәрдабәләрин арасында јашајыр. О, ҝеҹә-ҝүндүз гышгырыб-бағырыр вә дашла өзүнү јаралајыр. Бу адам о гәдәр вәһшидир ки, кимсә о јолдан кечмәјә ҹүрәт етмир. Ону зәнҹирләмәјә чалышсалар да, о, һәр дәфә зәнҹирләри гырыб, гандаллары сындырмышдыр. Һеч ким онун өһдәсиндән ҝәлә билмир.

Бу адам јахынлашыб Исанын ајагларына јыхылыр, ичиндәки ҹинләр ону гышгырмаға мәҹбур едирләр: «Еј Аллаһ-Тааланын Оғлу Иса! Мәндән нә истәјирсән? Сәни анд верирәм Аллаһа, мәни инҹитмә!»

— Еј мурдар руһ, бу адамдан чых! — дејә Иса она әмр едир вә сонра сорушур: — Адын нәдир?

— Адым Леҝиондур, чүнки биз чохуг, — о ҹаваб верир. Ҹинләр әлә кечирә билдикләри адамларын әзаб чәкмәләриндән һәзз алырлар. Өз гәнимәтләринин үзәринә гулдур дәстәси кими атылмаг, ҝөрүнүр, онлара хүсуси ләззәт верир. Амма Иса илә гаршылашдыгда ҹинләр башлајырлар јалвар-јахар етмәјә ки, онлары дибсиз үммана ҝөндәрмәсин. Биз јенә дә Исанын бөјүк гүдрәт саһиби олдуғуну мүшаһидә едирик, һәтта мәнфур ҹинләрин үзәриндә дә онун һакимијјәти вардыр! Бу һадисә һәмчинин ҝөстәрир ки, ҹинләр Аллаһын чыхартдығы һөкмә әсасән, өз рәһбәрләри Шејтан Иблислә бирҝә мүтләг дибсиз үммана атылаҹагларыны билирләр.

Јахынлыгдакы дағда тәхминән 2000 донуздан ибарәт бир сүрү отлајыр. Ҹинләр Исадан хаһиш едирләр: «Бизи донузларын үстүнә ҝөндәр, иҹазә вер, онлара ҝирәк». Ҝөрүнүр, ҹинләр ҹисмани бәдәнә тәҹавүз етмәкдән гејри-тәбии, вәһши бир һәзз дујурлар. Иса онлара донузларын ичинә ҝирмәјә иҹазә вердикдә 2000 донузун һамысы учурумдан атылыб ҝөлдә боғулур.

Буну ҝөрән чобанлар гачыб, һадисәни шәһәрдә вә кәндләрдә данышырлар. Ҹамаат нә баш вердијини ҝөрмәк үчүн ораја ахышыр. Адамлар ҝәлиб чатанда ичиндән ҹин чыхмыш кишини ҝөрүрләр. Бу лап мөҹүзәдир ки! О, әјниндә палтар, ағлы башында Исанын ајагларынын јанында отуруб.

Һадисәни өз ҝөзләри илә ҝөрәнләр бу адамын ҹинләрдән неҹә азад олуб сағалдығыны вә донузларын неҹә тәләф олдуғуну ҹамаата данышырлар. Ҹамаат бәрк горхур вә Исаја јалварырлар ки, онларын ел-обасындан чыхыб ҝетсин. Иса онларын сөзүнү јерә салмыр вә тәзәдән гајыға минир. Ҹинләрдән азад едилмиш адам Исадан хаһиш едир ки, ону да ҝөтүрсүн, лакин Иса она дејир: «Евинә, гоһумларынын јанына ҝет вә Јеһованын сәнин үчүн етдији һәр шеји, сәнә неҹә мәрһәмәт ҝөстәрдијини онлара даныш».

Адәтән, Иса шәфа вердији адамлары кимәсә бу һагда данышмаға гојмур. О истәмир ки, адамлар сенсасијалы хәбәрләр әсасында нәтиҹә чыхарсынлар. Амма бу дәфә вәзијјәт башга ҹүрдүр: бу ҝүнәдәк ҹинләрин әлиндә олан адам, инди башгаларына тәблиғ едәҹәк, о адамлара ки, ола билсин, Иса өзү баш чәкә билмәјәҹәкди. Бундан әлавә, о адамын бурада галмасы донузларын мәһв олмасы илә әлагәдар јајыла биләҹәк хошаҝәлмәз сөз-сөһбәтин гаршысыны алаҹаг вә Исанын өз ҝүҹүнү јахшы ишләрә сәрф етдијинә сүбут олаҹаг.

Киши Исанын сөзүнә гулаг асыр вә чыхыб ҝедир. О, Исанын онун үчүн етдикләрини Декапол бөлҝәсиндә данышмаға башлајыр вә адамлар ондан ешитдикләринә һејран галырлар. Матта 8:28—34; Марк 5:1—20; Лука 8:26—39; Вәһј 20:1—3.

▪ Ҹинә тутулмуш адамлар ики нәфәр олдуглары һалда нијә диггәт онлардан биринә јөнәлдилиб?

▪ Ҹинләрин үммана атылаҹагларыны билмәләри нәдән ҝөрүнүр?

▪ Ҹинләрин инсан вә һејванларын ичинә ҝирмәји хошладыглары нәдән мәлум олур?

▪ Иса нә үчүн ҹинләрдән тәзәҹә азад олмуш адама бу һагда башгаларына данышмаг ҝөстәриши верир?