Фәсил 54
«Ҝөјдән ҝәлән һәгиги чөрәк»
ДҮНӘНКИ ҝүн һадисәләрлә долу кечди. Иса Мәсиһ минләрлә адама мөҹүзә илә чөрәк вериб дојдурмуш вә ону падшаһ етмәк истәјән ҹамаатдан јахасыны гуртармышды. Ҝеҹә о, фыртыналы Галилеја ҝөлүнүн үзәри илә ҝетмиш, сонра далғаларын үстү илә она тәрәф ҝәләркән суда батан Петери хилас етмиш вә күләји јатырдыб шаҝирдләрини суја гәрг олмагдан горумушду.
Инди Иса Капернаһумун јахынлығындадыр. Дүнән Галилеја ҝөлүнүн шимал-шәрг саһилиндә мөҹүзә илә чөрәк вердији адамлар онун јанына ҝәлир вә сорушурлар: «Сән бура нә вахт ҝәлдин?» Лакин Иса бу адамлары мәзәммәт едиб дејир ки, онлар ону һавајы чөрәк јемәк үмиди илә ахтарырлар. О, онлары фани гида үчүн јох, әбәди һәјат ҝәтирән даими гидадан өтрү чалышмаға сәсләјир. Адамлар сорушурлар: «Аллаһа хош ҝедән ишләри ҝөрмәк үчүн биз нә етмәлијик?»
Иса Мәсиһ ҹәми бир иши, ән мүһүм иши ҝөстәрир: «Аллаһын ҝөндәрдији инсана иман етсәниз, Она хош ҝедәр».
Иш орасындадыр ки, онун бүтүн мөҹүзәләринә бахмајараг, адамлар она иман ҝәтирмирләр. Бир белә харигүладә ишләри ҝөрдүкләринә бахмајараг, онлар јенә дејирләр: «Бир мөҹүзә ҝөстәр, биз дә ҝөрүб сәнә инанаг. Нә ҝөстәрә биләрсән? Бизим әҹдадларымыз сәһрада манна јејибләр, неҹә ки, јазылыб: “Аллаһ онлара ҝөјдән чөрәк верди”».
Иса, онларын әламәт истәмәләринә ҹаваб олараг, бүтүн мөҹүзәләрин һәгиги Мәнбәјини танытдырыр: «Ҝөјдән ҝәлән чөрәји сизә Муса вермәмишди, амма мәним Атам сизә ҝөјдән ҝәлән һәгиги чөрәк верир. Аллаһын вердији чөрәк ҝөјдән ҝәлмиш вә бәшәријјәтә һәјат верән инсандыр».
— Аға, бизә һәмишә бу чөрәји вер, — онлар дејирләр.
— Һәјат чөрәји мәнәм, — дејә Иса изаһ едир. — Ардымҹа ҝәлән һеч вахт аҹмајаҹаг вә мәнә иман едән әсла сусамајаҹаг. Амма дедијим кими, сиз мәни ҝөрсәниз дә инанмырсыныз. Атамын мәнә вердији һәр кәс ардымҹа ҝәләҹәк. Ардымҹа ҝәләни исә мән һеч вахт говмарам. Чүнки мән өзүмүн јох, мәни ҝөндәрәнин ирадәсини јеринә јетирмәк үчүн ҝөјдән ҝәлмишәм. Мәни ҝөндәрәнин ирадәси исә будур ки, Онун мәнә вердији адамлардан һеч бирини итирмәјим, онлары ахырынҹы ҝүндә дирилдим. Бәли, Атамын ирадәси будур ки, Оғулу ҝөрүб она иман едән һәр кәс әбәди һәјата говушсун.
Јәһудиләр Исанын: «Мән ҝөјдән ҝәлмиш чөрәјәм», — сөзләрини ешидәндә дејинмәјә башлајырлар. Назаретлиләр кими, онлар да Исаны ади инсан өвлады сајырлар. Онлар наразылыгла дејирләр: «Мәҝәр бу, Јусифин оғлу Иса дејил? Биз онун атасыны да, анасыны да јахшы таныјырыг. Бәс неҹә олур ки о дејир: “Мән ҝөјдән ҝәлмишәм”?»
Иса онларын бу сөзләринә гаршы дејир: «Бәсдирин дејиндиниз. Әҝәр мәни ҝөндәрмиш Атам ҹәлб етмәсә, һеч ким мәним ардымҹа ҝәлә билмәз. Мән о адамы ахырынҹы ҝүндә дирилдәҹәјәм. Пејғәмбәрләрин китабында да јазылыб: “Јеһова онларын һамысыны өјрәдәҹәк”. Атамы динләјиб Ондан билик алмыш һәр бир адам ардымҹа ҝәлир. Бу о демәк дејил ки, бәшәр өвладларындан кимсә Атаны ҝөрүб. Ону јалныз Өзүнүн ҝөндәрдији шәхс ҝөрүб. Ешидин вә аҝаһ олун, иман едән әбәди һәјата говушаҹаг».
Иса сөзүнү бир дә тәкрарлајыр: «Мән һәјат чөрәјијәм. Сизин әҹдадларыныз сәһрада манна једиләр, амма ахырда өлдүләр. Ҝөјдән ҝәлмиш чөрәји јејән адам исә өлмәјәҹәк. Мән ҝөјдән ҝәлмиш дири чөрәјәм. Бу чөрәкдән јејән әбәди јашајаҹаг». Бәли, адамлар Аллаһын ҝөндәрдији Исаја иман ҝәтирмәклә әбәди һәјата говушаҹаглар. Һеч бир мөҹүзәли манна, јахуд чөрәк буну едә билмәз!
Ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк барәдә сөһбәт, дејәсән, адамлар Исаны Капернаһумун јахынлығында тапанда башланыр. Лакин сөһбәт бурада гуртармыр вә Иса Капернаһум синагогунда өјрәдәркән кулминасија нөгтәсинә чатыр. Јәһја 6:25—51, 59; Мәзмур 78:24; Јешаја 54:13; Матта 13:55—57.
▪ Ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк барәдәки сөһбәтә гәдәр һансы һадисәләр олмушду?
▪ Исанын бир аз әввәлки ишләринин гаршысында јенә әламәт истәмәк нәјә ҝөрә јерсиздир?
▪ Нә үчүн јәһудиләр Исанын ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк олдуғуну ешидәндә дејинирләр?
▪ Ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк сөһбәти һарада баш верир?