Фәсил 66

Чардаглар бајрамында

ИСА МӘСИҺИН вәфтиз олмасындан тәхминән үч ил кечиб вә бу вахт әрзиндә о чох мәшһурлашыб. Минләрлә адам онун мөҹүзәләрини ҝөрмүш вә онун ишләринин сорағы бүтүн өлкәјә јајылмышдыр. Инди Јерусәлимә, Чардаглар бајрамына ҝәлмиш ҹамаат ону ахтарыр. Онлар билмәк истәјирләр: «О һарададыр?»

Иса барәдә һәрә бир фикирдәдир. Бәзиләри: «О, јахшы адамдыр», — дејир, диҝәрләри исә тәрсинә дејир ки: «Јох, о, ҹамааты јолдан чыхарыр». Бајрамын илк ҝүнләриндә буна бәнзәр чохлу сөз-сөһбәт олур. Амма јәһуди рәһбәрләринин горхусундан һеч кәс Исанын леһинә ачыг-ашкар сөз демәјә ҹүрәт етмир.

Иса бајрамын јарысындан сонра ҝәлиб чыхыр. О, мәбәдә ҝедиб тәлим верир. Ҹамаат онун мүәллимлик мәһарәтинә һејран галыр. Иса һеч вахт раввин мәктәбләриндә охумајыб. Буна ҝөрә дә јәһудиләр тәәҹҹүбләнирләр: «Бу адам бүтүн бунлары һарадан билир, ахы о, дини мәктәбләрдә тәһсил алмајыб?»

Иса: «Вердијим тәлим мәним дејил, мәни ҝөндәрәниндир, — дејә изаһ едир. — Аллаһын ирадәсини јеринә јетирмәк истәјән адам бу тәлимин Аллаһдан олдуғуну, јахуд мәним өзүмдән данышдығымы ајырд едәҹәк». Исанын тәлимләри Аллаһын Гануну илә сых бағлыдыр. Демәли, һәр кәсә мәлум олмалыдыр ки, о, өзүнү јох, Аллаһы шөһрәтләндирир. «Мәҝәр Гануну сизә Муса вермәјиб? — дејә о марагланыр вә мәзәммәтлә әлавә едир: — Аранызда һеч кәс Гануна әмәл етмир».

Сонра Иса сорушур: «Мәни нәјә ҝөрә өлдүрмәк истәјирсиниз?»

Бурада топлашанлар, ҝөрүнүр, башга јерләрдән бајрама ҝәлмиш адамлардыр вә она гаршы гәсдләрдән хәбәрсиздирләр. Бу ҹүр ҝөзәл бир мүәллими өлдүрмәк фикри онлар үчүн ағласығмаздыр. Буна ҝөрә дә онлар дүшүнүрләр ки, Исаја нәсә олуб. Онлар дејирләр: «Сәндә ҹин вар. Ким сәни өлдүрмәк истәјир?»

Ҹамаатын хәбәри јохдур ки, јәһуди рәһбәрләри Исаны өлдүрмәк истәјирләр. Ил јарым бундан әввәл бу рәһбәрләр Исаны шәнбә ҝүнү бир адамы сағалданда өлдүрмәјә ҹәһд етмишдиләр. Инди Иса онларын дүшүнҹәләринин мәнтигсиз олдуғуну үзә чыхарыр: «Әҝәр Мусанын вердији гануну позмамаг үчүн шәнбә ҝүнү сүннәт етмәк оларса, бәс онда нә үчүн шәнбә ҝүнү инсаны сапсағлам етдијимә һирсләнмисиниз? Бәсдирин заһири шејләрә ҝөрә мүһакимә етдиниз, әдаләтлә мүһакимә един».

Ишин нә јердә олдуғуну билән Јерусәлим әһли инди дејир: «Бу, онларын өлдүрмәк истәдикләри һәмин адам дејил? Бир бахын, о, ачыг-ашкар данышыр вә она бир сөз дејән јохдур. Јохса бизим рәһбәрләр онун Мәсиһ олдуғуна әмин олублар?» Бу јерусәлимлиләр Исанын Мәсиһ олдуғуна инанмырлар вә буну белә изаһ едирләр: «Биз бу адамын һаралы олдуғуну билирик, анҹаг Мәсиһ зүһур едәндә һеч кәс онун һарадан ҝәлдијини билмәјәҹәк».

Иса ҹаваб верир: «Сиз мәни таныјырсыныз вә мәним һарадан ҝәлдијими билирсиниз. Анҹаг мән өзбашына ҝәлмәмишәм. Мәни ҝөндәрән вар, лакин сиз Ону танымырсыныз. Ону мән таныјырам, чүнки мән Онун нүмајәндәсијәм, мәни О ҝөндәриб». Бу сөзләрдән сонра онлар Исаны јахаламаг үчүн јол ахтарырлар. Јәгин, ону зиндана атмаг вә ја өлдүрмәк истәјирләр. Лакин ҹәһдләри боша чыхыр, «чүнки онун вахты һәлә јетишмәмишди».

Буна бахмајараг, чохлары Исаја иман ҝәтирир вә бу һеч дә әсассыз дејил. Иса Мәсиһ сујун үзәри илә ҝетмиш, күләји вә ҝөлдә фыртыналары рам етмиш, мөҹүзә ҝөстәриб бир нечә чөрәк вә балыгла минләрлә адамы једиздирмиш, хәстәләрә шәфа вермиш, ахсаг вә ҹүзамлы адамлары сағалтмыш, корлара нур вермиш, һәтта өлмүш адамлары дирилтмишди. Буна ҝөрә дә адамлар сорушурлар: «Мәҝәр Мәсиһ ҝәлиб бу адамын ҝөстәрдији мөҹүзәләрдән артығыны ҝөстәрәҹәк?»

Фәрисејләр бу сөһбәтләри ешидәндә бөјүк каһинләрлә әлбир олуб Исаны тутмаг үчүн кешикчиләри ҝөндәрирләр. Јәһја 7:11—32.

▪ Иса бајрама нә вахт ҝәлир вә ҹамаат онун барәсиндә нә данышыр?

▪ Нә үчүн бәзиләри Исада «ҹин вар» дејирләр?

▪ Јерусәлим әһли Иса барәсиндә һансы фикирдәдир?

▪ Нәјә ҝөрә чохлары Исаја иман ҝәтирир?