Сүлејманын вар-дөвләти вә шан-шөһрәти
Сүлејман Аллаһдан вар-дөвләт, шан-шөһрәт вә дүшмәнләри үзәриндә гәләбә истәмәк әвәзинә, һикмәтли, анлајышлы вә итаәткар үрәк истәди ки, Исраил халгыны дүзҝүн идарә едә билсин. Сүлејманын тәвазөкарлыгла етдији бу хаһиш Јеһованын о гәдәр хошуна ҝәлди ки, нәинки онун хаһишини јеринә јетирди, үстәлик она вар-дөвләт вә шөһрәт верди. Јеһова она деди: «Белә ки бүтүн өмрүн боју падшаһлар арасында сәнин кимиси олмајаҹаг». Сонра она нәсиһәт етди: «Әҝәр сән дә атан Давуд кими ганунларыма вә әмрләримә әмәл едиб јолумла ҝетсән, сәнин өмрүнү дә узадаҹағам» (1 Пад. 3:4—14).
Бундан бир гәдәр сонра Сүлејманын јанына ики фаһишә гадын ҝәлиб көрпәнин онлардан һансына мәхсус олдуғуну мүәјјән етмәји хаһиш етди. Сүлејман бу чәтин мәсәләни елә һәлл етди ки, һеч кимдә Аллаһын она һикмәт вердијинә шүбһә галмады. Бундан сонра Сүлејманын халгын арасындакы нүфузуну даһа да артырды (1 Пад. 3:16—28). Ерамыздан әввәл 1034-ҹү илдә, јәни падшаһлығынын дөрдүнҹү илинин икинҹи ајында (зив ајы [апрел—мај]) Сүлејман Морија дағында Јеһованын мәбәдинин бүнөврәсини гојду (1 Пад. 6:1). Једди ил јарым давам едән мөһтәшәм тикинти ишләри ерамыздан әввәл 1027-ҹи илин сәккизинҹи ајында (бул ајы [октјабр—нојабр]) баша чатдырылды (1 Пад. 6:37, 38).
Сүлејман тиҹарәтлә дә мәшғул олурду. Онун ҝәмиләри Хирамын ҝәмиләри илә бирликдә Офирдән чохлу гызыл, гијмәтли дашлар вә ағаҹлар ҝәтирирди (1 Пад. 9:26—28; 10:11; 2 Салн. 8:17, 18; 9:10, 11). Мисирдән атлар вә дөјүш арабалары идхал едилирди. Бүтүн дүнјадан Јерусәлимә ахышан таҹирләр чохлу маллар ҝәтирирдиләр. Сүлејмана бир илдә ҝәлән гызылын чәкиси 666 талант (22 777 килограм) иди. Таҹирләрин ҝәтирдији гызыл, ҝүмүш вә диҝәр маллар бураја дахил дејилди (1 Пад. 10:14, 15; 2 Салн. 9:13, 14).
Сүлејманын тахты вә онун әтрафы чох тәмтәраглы иди вә һеч бир падшаһлыгда белә ҹаһ-ҹалал јох иди. Сүлејманын шан-шөһрәтини вә вар-дөвләтини өз ҝөзләри илә ҝөрмәк үчүн башга өлкәләрдән ҝәлән ҝөркәмли гонаглардан бири Сәба мәләкәси иди. Мәләкә Сүлејманын тикдији мөһтәшәм мәбәди вә падшаһ сарајыны ҝөрәндә нида етди: «Мәнә һеч ҝөрдүкләримин јарысы данышылмајыб, сәнин һикмәтин вә вар-дөвләтин мән ешитдијим шөһрәтдән үстүндүр». Сонра о, Сүлејманын гуллуғунда дуран хидмәтчиләри бәхтијар адландырды. Бунунла о, Јеһова Аллаһа — әдаләт вә салеһликлә идарә етмәк үчүн Сүлејманы падшаһ кими уҹалдараг Исраил халгына өз мәһәббәтини ҝөстәрән Аллаһа һәмд етди (1 Пад. 10:4—9; 2 Салн. 9:3—8).
Сүлејман Јеһоваја садиг галдығы мүддәтдә чох фираван јашајырды. Ҝөрүнүр, елә бу заман о, мәсәлләрини сөјләмиш, «Ваиз», «Нәғмәләр нәғмәси» вә 127-ҹи мәзмуру јазмышды. Амма сонра Сүлејман Аллаһын ганунларына һөрмәтсизлик ҝөстәрмәјә башлады. Биз охујуруг: «Падшаһ Сүлејман фиронун гызындан башга, Моавлылар, Аммонлулар, Едомлулар, Сидонлулар вә Хетлиләрдән чохлу јаделли гадын севди. Рәбб Исраил өвладларына бу халглар барәдә демишди: “Онлардан гыз алмајын вә онлара гыз вермәјин. Әҝәр белә етсәниз, һөкмән үрәјинизи өз аллаһларына тәрәф аздыраҹаглар”» (1 Пад. 11:1—8).
Бу, «Сүлејманын гоҹалыг чағында» баш версә дә, биз дүшүнмәли дејилик ки, онун өз јолуну азмасына сәбәб гоҹалыг уҹбатындан јаранан ағыл зәифлији иди, чүнки Сүлејман һәлә ҹаван икән тахта чыхмышды вә 40 ил сәлтәнәт сүрмүшдү (1 Салн. 29:1; 2 Салн. 9:30). Мүгәддәс Китабын һеч бир јериндә дејилмир ки, Сүлејман мәбәддә ибадәт етмәкдән вә орада гурбан ҝәтирмәкдән тамамилә имтина етмишди. Ҝөрүнүр, о, Јеһоваја ибадәт етмәклә јанашы, јаделли арвадларыны разы салмаг үчүн бүтләрә дә ситајиш едирди.
Сүлејманын үрәји Јеһовадан узаглашса да, о, «аталары илә ујуду вә атасы Давудун шәһәриндә басдырылды» (1 Пад. 11:43; 2 Салн. 9:31).