Јеһоваја Ата кими бахырсанмы?

«БИЗӘ дуа етмәји өјрәт»,— дејә бир шаҝирд Исадан хаһиш етди. Иса ҹавабында: «Дуа едәркән дејин: Атамыз, Адын мүгәддәс тутулсун»,— деди (Лука 11:1, 2). Иса бу сөзләри дејәркән ‘Күлли-Ихтијар’, ‘Мүрәбби’, ‘Јарадан’, «Әзәлдән Вар Олан» вә ја «Әсрләрин Һөкмдары» кими әзәмәтли титуллардан бирини истифадә едә биләрди (Јар. 49:25; Јешаја 30:20; 40:28; Дан. 7:9; 1 Тим. 1:17). Анҹаг Иса «Ата» титулундан истифадә етди. Нә үчүн? Ҝөрүнүр, о истәјирди ки, биз Каинатда ән Уҹа Шәхс олан Аллаһа итаәткар ушағын гајғыкеш атасына мүраҹиәт етдији кими мүраҹиәт едәк.

Лакин бәзиләринә Аллаһа Ата кими бахмаг чәтиндир. Атсукоa адлы бир баҹымыз етираф едир: «Вәфтиз олундугдан сонра узун мүддәт әрзиндә Јеһоваја јахынлашмаг вә Она Ата кими мүраҹиәт етмәк мәним үчүн чәтин иди». О, бунун сәбәбини белә изаһ едир: «Мән һеч вахт доғма атамдан нәвазиш вә севҝи ҝөрмәмишәм».

Јашадығымыз бөһранлы ахыр ҝүнләрдә аталар өз доғма өвладларына ‘шәфгәт’ ҝөстәрмирләр (2 Тим. 3:1, 3). Буна ҝөрә һеч дә тәәҹҹүблү дејил ки, бир чох инсанлар Атсуконун кечирдији һиссләри кечирир. Лакин Јеһоваја мәһәббәтли Ата кими јанашмаг үчүн тутарлы сәбәбләримизин олдуғуну билмәк неҹә дә севиндириҹидир!

Јеһова гајғыкеш вә мәһәббәтли Атадыр

Јеһоваја өз Атамыз кими јанашмаг үчүн Онунла јахшы таныш олмалыјыг. Иса демишдир: «Оғулу Атадан башга һеч ким танымаз; вә Атаны Оғулдан вә Оғулун Ону ачмаг истәдији шәхсдән башга һеч ким танымаз» (Мат. 11:27). Јеһованы Ата кими танымағын ән јахшы үсулу Исанын һәгиги Аллаһ һаггында өјрәтдикләри үзәриндә дәриндән дүшүнмәкдир. Бәс Исадан Ата һаггында нә өјрәнирик?

Јеһованы өз һәјатынын Мәнбәји кими гәбул едән Иса демишдир: ‘Мән Ата васитәси илә јашајырам’ (Јәһ. 6:57). Биз дә һәјатымыза ҝөрә Атаја борҹлујуг (Мәз. 36:9; Һәв. иш. 17:28). Јеһованы башгаларына һәјат вермәјә тәшвиг едән нә иди? Мәҝәр бу, мәһәббәт дејилди? Бу сәбәбдән бизә белә ҝөзәл әнам бәхш едән сәмави Атамызы биз дә гаршылыглы олараг севмәлијик.

Аллаһын бәшәријјәтә олан мәһәббәтинин ән бөјүк тәзаһүрү Исаны фидјә кими гурбан вермәси иди. Бу гурбанлығын сајәсиндә ҝүнаһлы инсанлар Јеһованын севимли Оғлу васитәсилә Онунла сых мүнасибәт гура билирләр (Ром. 5:12; 1 Јәһ. 4:9, 10). Сәмави Атамыз бүтүн вәдләринә садиг галдығы үчүн әмин ола биләрик ки, Аллаһы севән вә итаәт едәнләрин һамысы нәтиҹәдә Онун ‘өвладларынын иззәтли азадлығына говушаҹаг’ (Ром. 8:21).

Бундан башга, сәмави Атамыз Өз ҝүнәшинә әмр едир ки, һәр ҝүн үзәримизә доғсун (Мат. 5:45). Чәтин ки, ағлымыза ҝүнәшин чыхмасы һагда дуа етмәк фикри ҝәлсин. Лакин биз онун илыг шүаларына еһтијаҹ дујуруг вә онлар бизә севинҹ ҝәтирир! Үстәлик, тајы-бәрабәри олмајан гајғыкеш Атамыз бүтүн мадди еһтијаҹларымызы онлары дилимизә ҝәтирмәздән өнҹә билир. Бу сәбәбдән биз сәмави Атамызын јаратдығы варлыгларын гајғысына неҹә галдығыны мүшаһидә етмәли вә үзәриндә миннәтдарлыгла дүшүнмәли дејиликми? (Мат. 6:8, 26).

Мәһәббәтлә мүдафиә едән Атамыз

Јешајанын пејғәмбәрлији Аллаһын гәдим халгыны әмин едирди: «“Дағлар јерини дәјишсә дә, тәпәләр сарсылса да, сәнә олан мәһәббәтим дәјишмәз, сүлһ әһдим сарсылмаз”. Буну сәнә рәһм едән [«сәни мәһәббәтлә мүдафиә едән», (The Bible in Living English)] Рәбб дејир» (Јешаја 54:10). Исанын јер үзүндә сон ҝеҹә сөјләдији дуа Јеһованын һәгигәтән дә «мәһәббәтлә мүдафиә едән» Ата олдуғуну ҝөстәрир. Иса шаҝирдләри үчүн дуа едәрәк деди: «Онлар... дүнјададырлар вә Мән Сәнин јанына ҝәлирәм. Еј Мүгәддәс Ата, Мәнә вердијин кимсәләри адынла гору» (Јәһ. 17:11, 14). Бу дуаја ҹаваб олараг Јеһова Исанын давамчыларыны горујур вә мүдафиә едирди.

Аллаһ бизи бу ҝүн Шејтанын һијләләриндән неҹә горујур? «Садиг вә ағыллы гул» васитәсилә вахтлы-вахтында руһани гида илә тәмин етмәклә (Мат. 24:45). Әҝәр биз ‘Аллаһын бүтүн зиреһләрини ҝејинмәк’ истәјириксә, бу мөһкәмләндириҹи гиданы гәбул етмәк олдугҹа ваҹибдир. Нүмунә үчүн ‘шејтанын бүтүн гызмар охларыны сөндүрмәјә гадир олан’ «иман галханыны» ҝөтүрәк (Ефес. 6:11, 16). Иман бизи руһани зәрәрдән горујур вә Атамызын бизи мүдафиә едәҹәјинә инандығымыза дәлаләт едир.

Аллаһын Оғлунун јер үзүндә оларкән башгалары илә неҹә рәфтар етдијини диггәтлә арашдырмагла да сәмави Атамызын нәвазишли олмасы барәдә даһа чох өјрәнә биләрик. Марк 10:13—16 ајәләриндә јазылан һадисәјә нәзәр салаг. Бурада Исанын өз шаҝирдләринә дедији сөзләри охујуруг: «Гојун ушаглар Мәним јаныма ҝәлсинләр!» Бу көрпәләр Исанын әтрафына топлашдыгҹа о, онлары нәвазишлә гуҹаглајыр вә хејир-дуа верирди. Јәгин, онларын ҝөзләри севинҹдән парылдајырды! Иса «Мәни ҝөрән, Атаны ҝөрмүш олур» дедији үчүн биз әмин ола биләрик ки, һәгиги Аллаһ бизим Она јахынлашмағымызы истәјир (Јәһ. 14:9).

Јеһова Аллаһ түкәнмәз мәһәббәт Мәнбәјидир. О, бизим Она јахынлашмағымызы истәјән тајы-бәрабәри олмајан вә мәһәббәтлә мүдафиә едән Атадыр (Јаг. 4:8). Буна ҝөрә дә биз зәррә гәдәр дә шүбһә етмирик ки, Јеһова хәјал едә биләҹәјимиз ән јахшы Атадыр!

Бөјүк фајда әлдә едирик!

Мәһәббәтли вә нәвазишли сәмави Ата кими Јеһоваја бел бағламаг бизә бөјүк фајда ҝәтирир (Сүл. мәс. 3:5, 6). Атасына там етибар етмәк Исаја да фајда ҝәтирирди. Мәсиһ шаҝирдләринә демишди: «Мән... тәк дејиләм, Мән вә Мәни ҝөндәрән Ата бирик» (Јәһ. 8:16). Иса Јеһованын ону дәстәкләјәҹәјинә һәмишә әмин иди. Мисал үчүн, о вәфтиз олунаркән Атасы: «Бу Мәним севимли Оғлумдур, Ондан чох мәмнунам»,— дејә бәјан етмәклә ону Өз мәһәббәтинә әмин етди (Мат. 3:15—17). Һәјатынын сон анында Иса: «Еј Ата! Өз руһуму Сәнин әлләринә верирәм»,— дејиб ҹаныны тапшырды (Лука 23:46). Исанын Атасына олан етибары һәмишә олдуғу кими ҝүҹлү иди.

Биз дә Аллаһа бу ҹүр етибар едә биләрик. Әҝәр Јеһова бизимләдирсә, биз нәдәнсә горхмалыјыгмы? (Мәз. 118:6). Јухарыда сөзләри ҝәтирилән Атсуко проблемләрлә үзләшәндә өз ҝүҹүнә архаланмаға вәрдиш етмишди. Лакин о, Исанын һәјатыны вә хидмәтини арашдырмаға башлады вә онун сәмави Атасы илә олан јахын мүнасибәтләринә хүсуси диггәт јетирди. Бу, һансы бәһрәләри ҝәтирди? «Мән әсил Атанын неҹә олдуғуну вә Она архаланмағын нә демәк олдуғуну өјрәндим. — Атсуко дејир. — Мән әсил гәлб раһатлығы вә хошбәхтлик дујдум. Һәгигәтән дә, нәјәсә ҝөрә нараһат олмаға дәјмәз».

Јеһоваја Ата кими јанашмаг даһа һансы фајданы ҝәтирир? Адәтән, ушаглар валидејнләрини севир вә онлары разы салмаг истәјирләр. Мәһәббәтдән ирәли ҝәләрәк, Аллаһын Оғлу ‘даим Онун хошуна ҝәлән ишләри ҝөрүрдү’ (Јәһ. 8:29). Ејнилә, сәмави Атамыза бәсләдијимиз мәһәббәт бизи мүдрик давранмаға вә Она ‘шүкүр етмәјә’ тәшвиг едә биләр (Мат. 11:25; Јәһ. 5:19).

Атамыз ‘сағ әлимиздән тутур’

Сәмави Атамыз бизә «көмәкчи» (ЈД) — Өз мүгәддәс руһуну да вериб. Иса демишдир ки, бу руһ бизә «һәгигәтә јол ҝөстәрәҹәк» (Јәһ. 14:15—17; 16:12, 13). Аллаһын мүгәддәс руһу бизә Атамызы даһа јахшы танымаға көмәк едә биләр. О һәмчинин «истеһкамлары»н, јәни гәрәзли фикирләрин, јанлыш идејаларын вә тәһриф олунмуш бахышларын өһдәсиндән ҝәлмәкдә вә беләликлә дә ‘һәр дүшүнҹәни Мәсиһә итаәт етсин дејә әсир етмәкдә’ јардымчы ола биләр (2 Кор. 10:4, 5). Буна ҝөрә дә ҝәлин бу вәд олунмуш «көмәкчи» үчүн Јеһоваја дуа едәк вә ‘Сәмави Атамызын [бизә] Мүгәддәс Руһ верәҹәјинә’ шүбһә етмәјәк (Лука 11:13). Һәмчинин мүгәддәс руһун бизә Јеһоваја јахынлашмаға көмәк етмәси үчүн дә дуа етмәк мүнасибдир.

Балаҹа ушаг атасы илә әл-әлә ҝәзәндә өзүнү тәһлүкәсиз һисс едир вә һеч нәдән горхмур. Әҝәр сән һәгигәтән дә Јеһоваја Ата кими јанашырсанса, онда нөвбәти сөзләр сәнә тәсәлли вә әминлик верәҹәк: «Сәнин сағ әлиндән тутуб “горхма, сәнә көмәк едәҹәјәм” дејән Аллаһын Рәбб Мәнәм» (Јешаја 41:13). Онда сән әбәдијјән Аллаһла ‘јеримәк’ шәрәфинә лајиг ҝөрүләҹәксән (Мик. 6:8, КМ). Аллаһын ирадәсини јеринә јетирмәјә давам ет вә сән Јеһоваја Ата кими јанашмағын сајәсиндә мәһәббәт, севинҹ вә тәһлүкәсизлик дујаҹагсан.

[Һашијә]