Һашијәләр
a Гарынгулулуг инсанын дүшүнҹә тәрзи илә бағлыдыр вә беләси тамаһкардыр вә ја һәддини билмир. Бу, инсанын бәдән өлчүләри илә јох, онун јемәјә мүнасибәти илә мүәјјән едилир. Ола билсин, инсан чәкидә нормал вә һәтта арыгдыр, лакин гарынгулу ола биләр. Башга тәрәфдән, артыг чәки хәстәлик вә ја ирси амилләрин нәтиҹәсиндә јарана биләр. Инсанын гарынгулу олдуғунун әсас ҝөстәриҹиси, чәкисиндән асылы олмајараг, онун јемәјә гаршы аҹҝөз, тамаһкар мүнасибәтидир. («Ҝөзәтчи Гүлләси»нин 2004-ҹү илин 1 нојабр сајындакы «Охуҹуларын суаллары»на бахын, рус.)
Нараһатчылығын сизи боғмасына јол вермәјин
15. Инсанлар нәјә мејллидирләр вә Иса һансы мәсләһәти верди?
15 Дүнјанын руһуна мүгавимәт ҝөстәрмәкдә диҝәр ваҹиб үсул нараһатчылыглары дәф етмәкдир. Иса билирди ки, гејри-камил инсанлар олан бизләр ҝүндәлик тәләбатлара ҝөрә нараһат олмаға мејллијик. О, шаҝирдләринә мәсләһәт верди: «Гајғы чәкмәјин» (Мат. 6:25, И–93). Ајдындыр ки, биз Аллаһы разы салмаг, мәсиһчи мәсулијјәтләрини јеринә јетирмәк вә аилә тәләбатларыны өдәмәк кими зәрури шејләрә ҝөрә нараһат олуруг (1 Кор. 7:32-34). Белә исә Исанын хәбәрдарлығындан нә өјрәнә биләрик?
16. Дүнјанын руһу бир чох инсанлара неҹә тәсир ҝөстәрир?
16 Бир чох инсанлар вар-дөвләтлә өјүнмәкдә өзүнү бүрузә верән дүнјанын руһуна јолухдугларына ҝөрә һәддиндән артыг нараһатчылыға гапылырлар. Онлар истәјирләр ки, биз пулун тәһлүкәсизлији тәмин етдијинә вә инсанын дәјәринин руһани кејфијјәтләрлә јох, әмлакынын кәмијјәти вә кејфијјәти илә өлчүлдүјүнә инанаг. Бу тәблиғата ујанлар вар-дөвләт газанмағын гулуна чеврилирләр вә ән тәзә, ән бөјүк вә ән габагҹыл маллары алмаг истәји даима онлары нараһат едир (Сүл. мәс. 18:11). Мадди әшјалара даир тәһриф олунмуш белә нөгтеји-нәзәр инсанда нараһатчылыг доғурур ки, бу да онун руһани инкишафына мане олур. (Матта 13:18, 22 ајәләрини оху.)
17. Нә едә биләрик ки, нараһатчылыглар бизи боғмасын?
17 Исанын «әввәлҹә Аллаһын Сәлтәнәтини вә Онун салеһлијини ахтарын» ҝөстәришинә әмәл етсәк, нараһатчылыглардан азад ола биләрик. Иса әмин етди ки, онун дедији кими даврансаг, доғрудан да еһтијаҹ дујдуғумуз шејләр бизә әлавә олараг вериләҹәкдир (Мат. 6:33). Бу вәдә инандығымызы неҹә ҝөстәрә биләрик? Бунун бир јолу, малијјә мәсәләләриндә Аллаһын нормаларына риајәт едәрәк әввәлҹә Аллаһын салеһлијини ахтармагдыр. Мәсәлән, верҝи бәјаннамәсини сахталашдырмајаҹағыг вә ја ишләримиздә һәтта «кичик» јалан сөјләмәјәҹәјик. Әлимиздән ҝәләни едәҹәјик ки, малијјә өһдәликләримизи јеринә јетирәк, јәни борҹларымызы гајтармаг мәсәләсинә ҝәлдикдә, ‘бәлимиз, бәли олаҹаг’ (Мат. 5:37; Мәз. 37:21). Белә дүз давраныш инсаны варлы етмир, лакин белә инсан Аллаһ тәрәфиндән бәјәнилир, виҹданы тәмиз олур вә нараһатчылыглары хејли азалыр.
18. Иса бизим үчүн һансы ҝөзәл нүмунәни гојуб вә ону тәглид етмәк бизә һансы фајданы ҝәтирир?
18 Әввәлҹә Падшаһлығы ахтармаг һәјатымызда ән ваҹиб шејин нә олдуғуну дәрк етмәк демәкдир. Исанын нүмунәсинә бахаг. Онун палтары арасында јүксәккејфијјәтлиси дә варды (Јәһ. 19:23). Јахшы достларын әһатәсиндә јемәкдән вә шәрабдан һәзз алырды (Мат. 11:18, 19). Лакин әшјалар вә әјләнҹә онун һәјатында хөрәјин өзү јох, она гатылан әдвијјат кими иди. Исанын јемәји Јеһованын ирадәсини јеринә јетирмәкдән ибарәт иди (Јәһ. 4:34-36). Исанын нүмунәсини тәглид едәндә һәјатымыз неҹә дә мәмнунедиҹи олур! Мәјуслуға гапылан инсанлара Мүгәддәс Јазылардан тәсәлли вермәкдән севинҹ дујуруг. Һәмиманлыларымыз бизи севир вә дәстәкләјир. Вә Јеһованын үрәјини севиндиририк. Һәјатымызда нәјин даһа ваҹиб олдуғуну дәрк едәндә әмлак вә әјләнҹә артыг бизә ағалыг етмир. Әксинә, онлар Јеһоваја ибадәтдә бизә көмәк едән гул вә ја аләт олур. Аллаһын Падшаһлығыны дәстәкләмәк үчүн нә гәдәр чох фәалијјәт ҝөстәрсәк, дүнјанын руһунун тәсири алтына дүшмәк еһтималы да бир о гәдәр аз олаҹаг.
‘Руһани шејләри дүшүнмәјә’ давам един
19-21. Руһани шејләри неҹә дүшүнә биләрик вә нәјә ҝөрә буну етмәлијик?
19 Фикирләр һәрәкәтләрдән өнҹә ҝәлир. Чохларынын дүшүнүлмәмиш һәрәкәтләр адландырдығы шејләр чох вахт ҹисмани дүшүнҹә тәрзиндән ирәли ҝәлир. Буна ҝөрә, һәвари Павел дүшүнҹәмизи горумағын ваҹиб олдуғуну бизә хатырладыр: «Ҹисмани тәбиәтә ҝөрә јашајанлар, ҹисмани шејләри дүшүнүрләр, Руһа ҝөрә јашајанлар, руһани шејләри дүшүнүрләр» (Ром. 8:5, И–93).
20 Дүшүнҹәмизә, еләҹә дә һәрәкәтләримизә дүнјанын руһунун тәсир етмәсинә јол вермәмәк үчүн нә етмәлијик? Бејнимизи мүмкүн гәдәр дүнјанын тәблиғатындан горујараг нә һагда дүшүндүјүмүзә нәзарәт етмәлијик. Мәсәлән, өзүмүзә әјләнҹә сечәндә еһтијатлы олмалыјыг ки, әхлагсызлыға вә зоракылыға тәшвиг едән верилишләр бејнимизи ләкәләмәсин. Баша дүшүрүк ки, Аллаһ Өзүнүн мүгәддәс, пак руһуну бејнини натәмиз фикирләрлә долдуран инсанлара вермәјәҹәк (Мәз. 11:5; 2 Кор. 6:15-18). Бундан әлавә, мүнтәзәм олараг Мүгәддәс Китабы охумагла, дуа етмәклә, дүшүнмәклә вә јығынҹаг ҝөрүшләринә ҝетмәклә ҝөстәририк ки, Аллаһын руһуну алмаг истәјирик. Тәблиғ хидмәтиндә мүнтәзәм иштирак етмәклә руһла әмәкдашлыг едирик.
21 Әлбәттә, дүнјанын руһуна вә онун бәһрәси олан ҹисмани арзулара мүгавимәт ҝөстәрмәлијик. Буну етмәк үчүн сәј ҝөстәрмәјимизә дәјәр, чүнки һәвари Павел демишдир ки, «ҹисмани тәбиәтә ујан дүшүнҹә — өлүм, Руһа ујан дүшүнҹә исә — һәјат вә сүлһдүр» (Ром. 8:6).