1:2, 3 — Гыз нә үчүн хатирәләриндә чобанын охшамаларыны шәраба, адыны исә әтирә (һәрфи мә’нада јаға) бәнзәдирди? Шәраб инсанын үрәјини хошһал едир, баша чәкилән јағ инсана раһатлыг ҝәтирир. Оғланын ешгинин вә адынын хатирәси дә гыза ҝүҹ верир, раһатлыг ҝәтирирди (Мәзмур 23:5; 104:15). Һәгиги мәсиһчиләр дә, хүсусилә мәсһ олунмушлар, Иса Мәсиһин онлара бәсләдији мәһәббәт үзәриндә дүшүнәндә руһланыр вә мөһкәмләнирләр.

1:2; 2:6. Нишанлыларын бир-бирини әзизләјиб охшамасында пис бир шеј јохдур. Амма еһтијатлы олмаг лазымдыр ки, охшамалар әхлагсызлыға сәбәб олан натәмиз еһтирас јаратмасын, саф мәһәббәтдән доғсун (Галатијалылара 5:19).