«Будур, Мәним сечдијим, үрәјимҹә олан әзиз гулум! Мән она мүгәддәс руһуму верәҹәјәм вә о, халглара әдаләтин нә олдуғуну изаһ едәҹәк. О мүбаһисә етмәјәҹәк, сәсини галдырмајаҹаг, баш күчәләрдә сәси чыхмајаҹаг. Һагг-әдаләти зәфәрә чатдырмајынҹа сынмыш гамышы әзмәјәҹәк, көзәрән пилтәни сөндүрмәјәҹәк. Үммәтләр онун адына үмид бағлајаҹаг» (Мәтта 12:18—21; Әшија 42:1—4).

Иса пејғәмбәр һәмчинин сындырылмыш, ајаглар алтында тапданмыш гамыша бәнзәјән инсанлара ниҹат хәбәри ҝәтириб. Бу адамлар сөнүб гуртармаг үзрә олан көзәрән пилтәни хатырладырлар. Иса Мәсиһ сынмыш гамышы әзмир, көзәрән пилтәни сөндүрмүр. Әксинә, о, һәлим инсанлара шәфгәт вә мәһәббәт ҝөстәрир, онлары дирчәлдир. Һәгигәтән дә, Иса Мәсиһ бүтүн милләтләр үчүн үмид гајнағыдыр!