Əyyub

17 Gücüm tükənib, günlərim sönüb gedir,

Məni qəbir gözləyir.+

 2 Rişxəndçilər məni dövrəyə alıb,+

Onların düşmənçiliyi gözümün qabağındadır.

 4 Onların ürəyini dərrakənin üzünə bağladın,+

Buna görə də onları yüksəltmirsən.

 5 Uşaqlarının gözlərinin nuru sönür,

O isə dostlarını pay götürməyə çağırır.

 6 Allah məni dilə-dişə salıb,+

Üzümə tüpürürlər.+

 7 Dərddən gözüm tor salıb,+

Bədənim kölgədən fərqlənmir.

 8 Dürüst adamlar buna mat qalır.

Allahsızlar məsumları dilxor edir.

 9 Saleh adam yolunda əzmlidir,+

Əli təmiz adam get-gedə güclənir. +

10 Amma, buyurun, ittihamlarınızın davamını gətirin,

Ancaq aranızda hikmətli adam görmürəm.+

11 Günlərim başa çatıb,+

Niyyətlərim, qəlbimin arzuları çilik-çilik olub.+

12 Onlar: “Hər gecənin bir gündüzü var”, — deyərək

Gecəni gündüzə çevirirlər.

13 Durub gözləsəm, Məzar* evim olar,+

Yatağımı zülmətdə sərərəm.+

16 Hamımız torpağın altına gedəndə

O da qapısı cəftəli Məzara* enəcək».+