Zəbur

142 Yehovanı çağırıram, Ondan imdad diləyirəm,+

Yehovanı çağırıram, Ondan lütf diləyirəm.

 2 Hüzurunda dərdimi açıb tökürəm,

Hüzurunda dərd-sərimdən danışıram+

 3 Ruhdan düşəndə.

Yolumun üstündə

Mənə tələ qururlar.

 4 Sağıma* bax, görəcəksən ki,

Heç kimə lazım deyiləm.+

Qaçmağa yerim yoxdur,+

Kimsə məni itirib-axtarmır.

 5 Ey Yehova, Səni köməyə çağırıram,

«Pənahım Sənsən,+

İşıqlı dünyada* nəsibim Sənsən», — deyirəm.

 6 Fəryadıma nəzər sal,

Məndə taqət qalmayıb,

Təqibçilərdən məni qoru,+

Onlar məndən güclüdür.

 7 Canımı bu zindandan çıxar,

Qoy adını ucaldım.

Qoy ətrafıma salehlər toplaşsın,

Sən mənimlə xoş rəftar edirsən.