Ölümün gətirdiyi ağrı-acı

Ölüm. Bu, elə də ürəkaçan mövzu deyil. İnsanların əksəriyyəti bu barədə danışmaq istəmir. Amma gec-tez hər birimiz ölümlə üzləşirik. Ölümün neştəri insana ağrı və acı gətirir.

Biz ata-anamızın, həyat yoldaşımızın və ya övladımızın ölümünə heç vaxt tam hazır ola bilmərik. Faciə ya gözlənilmədən, ya da uzun müddət hər hansısa ciddi xəstəliklə mübarizə apardıqdan sonra baş verə bilər. İstənilən vəziyyətdə ölüm labüddür və sağalmaz yaralar vurur.

Atasını maşın qəzasında itirən Antonio öz hisslərini bölüşür: «Yaxının öləndə, sanki, kimsə evin qapısını qıfıllayaraq, açarı özü ilə aparır və sən heç cür o evə girə bilmirsən. Sənə qalan yalnız xatirələr olur. Həyat ədalətsiz görünsə də, həqiqətlə barışmalı olursan. Əlindən bundan başqa heç nə gəlmir».

47 yaşında ərini itirən Dorotinin ölümlə bağlı bir çox sualları yaranmışdı. Bazar günləri keçirilən kilsə məktəbində uşaqlara ölümdən sonra həyatın olduğunu öyrətsə də, bunun doğru olub-olmadığını heç özü də bilmirdi. Doroti anqlikan kilsəsinin keşişinə: «Ölümdən sonra nə baş verir?» — sualını vermişdi. Həmin keşiş isə ona cavab verdi: «Bunu heç kim bilmir. Bizə yalnız gözləmək qalır».

Doğrudanmı, bizə yalnız gözləmək qalır? Bəs ölümlə bağlı həqiqəti haradan öyrənə bilərik?