Nəyə görə bir çox insanlar imana malik deyillər?

İman Allahın ruhunun səmərəsidir və Allah öz ruhunu, onu əldə etmək istəyənlərə məmnuniyyətlə verir (Qalat. 5:22, YD; Luka 11:13). Buna görə də imanı olmayan insanlar ruhu ya diləmir, ya onu pis məqsədləri üçün diləyir, ya da ruhun həyatlarına tə’sir etməsinə müqavimət göstərirlər. Buna isə çox şey tə’sir edir:

Müqəddəs Kitab biliklərinə kifayət qədər yiyələnməmək. Müqəddəs Kitab, Allah tərəfindən ilhamlandığı üçün, Allahın ruhunun bəhrəsidir (2 Tim. 3:16, 17; 2 Sam. 23:2). Onu öyrənmədən həqiqi imanı inkişaf etdirmək mümkün deyil. Kilsə üzvləri Müqəddəs Kitaba malik olsalar da, əgər onlara Allahın Kəlamını deyil, insan ideyalarını öyrədirlərsə, onların Allaha və Onun niyyətlərinə əsl imanı olmayacaqdır. Həyati problemləri həll edən zaman, onlarda daha çox özlərinin və başqa adamların ideyalarına güvənmək meyli olacaq. (Matta 15:3-9 ayələri ilə müqayisə et.)

Dinlə əlaqədar yaranan ümidsizlik. Bir çoxlarını, Allahın Kəlamını öyrətdiklərini söyləyən, orada yazılanlara əsasən yaşamayan xristian kilsələrinin riyakarlığı ümidsizliyə salıb. Digərləri isə hər hansı qeyri-xristian dinlərinin tərəfdarı olmuş, lakin həmin dinlərin pis bəhrələrini görüb, imanlarının həyatdakı problemlərin öhdəsindən gəlməkdə onlara həqiqətən də kömək etmədiyinə əmin olmuşlar. Həqiqi Allah haqqında dəqiq biliklər əldə etmədən, bu cür adamlar dinlə əlaqəli olan hər şeydən üz çevirirlər. (Romalılara 3:3, 4; Matta 7:21-23 ayələri ilə müqayisə et.)

Allahın pisliklərə yol verməsinin səbəbini anlamamaq. İnsanların əksəriyyəti Allahın pisliklərə yol verməsinin səbəbini anlamırlar, buna görə də baş verən hər bir pislikdə Onu günahlandırırlar. Onlar dərk etmirlər ki, insanın pisliyə olan meyli Allahın iradəsinə əsasən deyil, Adəmin günahı ucbatındandır (Rom. 5:12). Onlar, ehtimal ki, Şeytan İblisin mövcudluğu və dünyada baş verən işlərə tə’siri barədə bilmirlər, buna görə də Şeytanın törətdiyi pis əməlləri Allaha aid edirlər (1 Yəh. 5:19; Vəhy 12:12). Hətta bütün bunlar barədə müəyyən bilikləri olsa da, onlara elə gələ bilər ki, Allah gecikir. Çünki onlar hökmranlığa dair mübahisəli sualı aydın təsəvvür etmir və anlamırlar ki, Allahın bu günə kimi olan səbri, onların layiq olmadıqları xilasa imkan verir (Rom. 2:4; 2 Pet. 3:9). Onlar, həmçinin Allahın qanunsuzluq edənlərin hamısını birdəfəlik məhv etmək üçün vaxt tə’yin etdiyini də tam tərzdə anlamırlar (Vəhy 22:10-12; 11:18; Habak. 2:3).

Cismani ehtirasların və nöqteyi-nəzərlərin üstünlük təşkil etdiyi həyat. Ümumi götürdükdə, həyatda imanları əsl mə’na daşımayan insanlar, başqa məqsədlər güdürlər. Bə’ziləri Müqəddəs Kitaba inandıqlarını söyləyirlər, lakin onlar, ehtimal ki, bu kitabı heç zaman tədqiq etməmiş və orada nə yazıldığının, nəyə görə yazıldığının və onları həyatda necə tətbiq etməyin üzərində düşünməmişlər. (1 Tarixlər 28:9 ayəsi ilə müqayisə et.) Başqaları isə malik olduqları imanı qorumamış, yanlış ehtiraslara onların ürəklərinə hakim olmasına imkan vermiş, bununla da Allahdan və Onun yollarından uzaqlaşmışlar (İbr. 3:12).