31 Samtang nagsulti pa ang hari, dihay tingog gikan sa langit nga nag-ingon: “Kini nga mensahe para kanimo, Oh Haring Nabucodonosor, ‘Ang gingharian gikuha kanimo,+ 32 ug abogon ka gikan sa katawhan. Papuy-on ka uban sa mga hayop sa kapatagan, ug pakan-on kag sagbot sama sa mga torong baka, ug palabyon kanimo ang pito ka panahon, hangtod nga makaila ka nga ang Labing Hataas mao ang Magmamando sa gingharian sa katawhan ug iyang ihatag ang pagmando kang bisan kinsa nga gusto niya.’”+

33 Niadtong tungora ang maong pulong natuman kang Nabucodonosor. Giabog siya gikan sa katawhan, ug mikaon siyag sagbot sama sa mga torong baka, ug nabasa ang iyang lawas sa yamog sa langit, hangtod nga mitaas ang iyang buhok sama sa mga balhibo sa agila ug ang iyang mga kuko sama sa mga kuyamoy sa langgam.+

34 “Human nianang panahona,+ ako, si Nabucodonosor, mihangad sa langit, ug mibalik kanako ang akong pagsabot; ug gidayeg nako ang Labing Hataas. Gidayeg ug gihimaya nako ang Usa nga buhi hangtod sa hangtod, kay ang iyang pagmando maoy pagmando nga walay kataposan ug ang iyang gingharian maoy hangtod sa tanang henerasyon.+ 35 Ang tanang nagpuyo sa yuta giisip nga walay bili, ug iyang himoon sa mga panon sa langit ug sa mga namuyo sa yuta ang sumala sa iyang kabubut-on. Ug walay makapugong niya+ o moingon, ‘Unsa ning imong gibuhat?’+