“Ang Pagmata! Nagluwas sa Akong Kinabuhi”

“Mga alas 10:00 s.g. sa Nobyembre 11,” nagtaho si Arthur, sa Suva, Fiji, “misugod ako sa pagbatig mga kasakit sa dughan, nga giisip ko lang ingong hilab. Ang akong asawa, si Esther, nakombinsir nga ako giatake sa kasingkasing, sanglit siya miingon nga ang akong mga simtoma susama niadtong gibatbat diha sa Disyembre 8, 1996, nga Pagmata!, “Atake sa Kasingkasing​—Unsay Mahimo?,” nga bag-o lang niyang nabasa.

“Nakigsulti ako sa akong doktor diha sa telepono, ug gitambagan niya ako nga motomar ug tambal batok sa hilab, matulog, ug makigkita kaniya sa buntag. Bisan pa niana, ang kasakit nagpadayon. Unya gihangyo ko si Esther nga dalhon ang Pagmata! ug basahon ang seksiyong “Mga Simtoma sa Atake sa Kasingkasing.” Human niya kini basaha kanako, miuyon ako nga dalhon sa ospital.

“Ang mga pagsusi nagpakita nga ako giatake sa kasingkasing, ug ako giadmit sa ospital. Sa nagsunod nga lima ka adlaw, ako gipakalma ug maayo ug bug-os nga gipapahulay. Ang espesyalista sa kasingkasing miingon nga maayo na lang nga akong namatikdan ang akong atake sa kasingkasing.

“Sa Enero 9, 1997, ako gioperahan sa kasingkasing sulod sa upat ka oras sa Sydney, Australia. ‘Ang coronary artery disease grabe kaayo,’ nag-ingon ang taho sa siruhano. Ang kahimtang sa akong mga arteriya sa kasingkasing nagpakita nga ako nagpaingon na sa grabeng atake sa kasingkasing nga modangat sulod sa pipila ka bulan kon wala pa himatikdi ang atake niadtong Nobyembre 11.

“Ako makasulti nga walay pagduhaduha nga ang Pagmata! nagluwas sa akong kinabuhi, sanglit tinong isipon ko lang gayod nga grabeng hilab ang akong atake.”

Ang Pagmata! naningkamot sa pagtanyag ug tukma-sa-panahon ug bag-ong mga impormasyon sa daghang nagkadaiyang mga ulohan. Kon buot nimong makadawat niining magasina nga regular, ipahibalo sa mga Saksi ni Jehova sa sunod nga panahong moduaw sila, o pagsulat sa nahiangay nga direksiyon nga gilista sa panid 5.