LAWREL

[Heb., ʼoʹren].

Usa ka evergreen o kanunayng may mga dahon nga tanom, nga sagad motubo ingong usa ka kahoykahoy apan makaabot sa gitas-ong mga 15 m (50 p). Ang kinatibuk-ang kahoy (mga dahon, panit, gamot, ug bunga) may lana nga dugay nang gigamit sa medisina. Ang mga dahon pormag-itlog ug baga, ug sinawon ang ibabawng bahin niini.

Kining kahoya ang kataposang gihisgotan diha sa ubay-ubayng mga kahoy sa Isaias 44:14; kini lamang ang teksto nga naghisgot niining kahoya diha sa Hebreohanong Kasulatan. Ang Lexicon in Veteris Testamenti Libros (ni L. Koehler ug W. Baumgartner, Leiden, 1958, p. 88) nagpaila sa ngalan nga mao ang kahoyng lawrel (Laurus nobilis), nga kasagarang gitawag nga tam-is nga kahoy sa luok. (Tan-awa usab ang The Interpreter’s Dictionary of the Bible, nga giedit ni G. A. Buttrick, 1962, Tomo 2, p. 293.) Ang Laurus nobilis makaplagan gikan sa baybayon hangtod sa tungatungang bukiron nga mga rehiyon sa Palestina ug motubo usab diha sa ubang mga dapit sa Mediteranyo.

Ang mga dahon sa lawrel gigamit sa karaang mga Grego aron sa paghimog mga purongpurong, nga maoy ilang isul-ob sa mga ulo sa mga mananaog sa Pytianhong mga Dula ug usab alang niadtong naghupot ug mga katungdanan ingong usa ka simbolo sa pagkadungganon.