PROCORO

[lagmit gikan sa lintunganayng pulong nga Gr. nga nagkahulogang “adto (o, sayaw) atubangan sa koro”].

Usa sa pito ka lalaki nga napanghimatud-ang maayo nga puno sa espiritu ug kaalam nga gitudlo aron maseguro ang pagkawalay-pinalabi sa adlaw-adlaw nga pagpang-apod-apod ug pagkaon diha sa unang-siglong Kristohanong kongregasyon sa Jerusalem.​—Buh 6:1-6.