PAGKAMAKATARONGANON

Ang Gregong pulong nga e·pi·ei·kesʹ, nga gihubad nga “pagkamakataronganon,” gihubit nga nagkahulogang “angayan, haom; busa, makiangayon, dili-mapihigon, makasaranganon, mapailobon, dili moinsistir sa pagsunod sa estriktong diwa sa balaod; kini nagpahayag sa matang sa pagkamahunahunaon nga nagatan-aw ‘diha sa maluluy-on ug makataronganong paagi sa tinuod nga mga kahimtang.’”​—Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words, 1981, Tomo 2, pp. 144, 145.

Ang pagkamakataronganon maoy usa ka talagsaong bahin sa langitnong kaalam. (San 3:17) Kini maoy usa ka hiyas nga kinahanglang batonan sa usa ka tinudlong magtatan-aw sa Kristohanong kongregasyon. (1Ti 3:​2, 3) Siya kinahanglang magmakataronganon sa iyang kaugalingon, sa pagpakiglabot sa uban, ug sa iyang panglantaw sa mga problema. Labot pa, ang mga Kristohanon sa katibuk-an gidasig nga magmakataronganon. Gitambagan ni apostol Pablo ang mga taga-Filipos: “Ipaila ang inyong pagkamakataronganon [“pagkamapahiuyonon,” Int] sa tanang tawo.” (Flp 4:5) Ug si Tito gisugo sa pagpahinumdom sa mga Kristohanon sa Creta nga ‘magmakataronganon [sa literal, mapahiuyonon].’ (Tit 3:​1, 2, ftn sa Rbi8) Kini ilabinang haom, sanglit ang mga molupyo sa Creta sa katibuk-an gibantog nga mga bakakon, nagapangdaot nga mapintas nga mga mananap, ug mga ulitan nga tapolan.​—Tit 1:12.

Sa 1 Pedro 2:18 ang mga sulugoon sa balay gipahimangnoan nga “kinahanglang magpasakop sa ilang mga tag-iya uban ang tanang nahiangay nga kahadlok, dili lamang kanila nga maayo ug makataronganon, kondili usab ngadto kanilang lisod pahimut-an.”