Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa

◼ Nganong nagsaad si Jesus nga kadtong motuo kaniya ‘dili na gayod mamatay,’ nga sa pagkatinuod ang tanang niyang mga mamiminaw nangamatay man?—Juan 11:25, 26.

Sa dihang naghisgot si Jesus bahin sa pagkadili mamatay, o sa pagbaton ug kinabuhing walay kataposan, sa matin-aw wala siya magpasabot nga ang iyang mga mamiminaw balik niadtong panahona dili gayod makaagig tawhanong kamatayon. Ang paninugdang punto nga gihimo ni Jesus mao nga ang pagbaton ug pagtuo kaniya motultol ug kinabuhing dayon.

Diha sa usa ka higayon, gitawag ni Jesus ang iyang kaugalingon nga mao “ang tinapay sa kinabuhi.” Dayon siya midugang: “Ania kini ang tinapay nga nanaog gikan sa langit, aron ang tawo nga makakaon niini ug dili mamatay. Ako mao ang buhing tinapay nga nanaog gikan sa langit; bisan kinsa nga mokaon niining maong tinapay siya mabuhi sa walay kataposan.”​—Juan 6:48-51.

Sa pagtan-aw lamang niadtong mga pulonga, tingali ang konklusyon sa tawo mao nga gisultihan ni Jesus ang iyang mga mamiminaw nga sila dili makaagig kamatayon. Ang konteksto, hinunoa, wala mosuportar nianang konklusyona. Si Jesus bag-o lang miingon: “Kini mao ang kabubut-on sa nagpadala kanako, nga dili ako kawad-ag bisag usa sa tanan nga iyang gikahatag kanako hinunoa nga banhawon ko kini sa kataposang adlaw. . . . Ang matag usa nga makakita sa Anak ug mosalig kaniya makabaton ug kinabuhing dayon, ug pagabanhawon ko siya sa kataposang adlaw. . . . Walay makahimo sa pag-ari kanako gawas lamang kon, ang Amahan, nga mao ang nagpadala kanako, magakuha kaniya; ug pagabanhawon ko siya sa kataposang adlaw.” (Juan 6:39-44) Ug sa ulahi siya midugang: “Siya nga mokaon sa akong unod ug moinom sa akong dugo may kinabuhi nga dayon, ug pagabanhawon ko siya sa kataposang adlaw.” (Juan 6:54) Busa, ang saad ni Jesus nga ‘mabuhing walay kataposan’ dili makataronganong sabton nga nagkahulogan nga ang iyang mga mamiminaw dili gayod makaagig kamatayon.

Sama kini sa iladong saad ni Jesus ngadto kang Marta: “Ako mao ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi. Ang motuo kanako bisan siya mamatay, mabuhi siya; ug ang tanan nga buhi ug motuo kanako dili na gayod mamatay.” (Juan 11:25, 26) Sa dayag wala magpasabot si Jesus nga ang matinumanong mga apostoles, pananglitan, dili na gayod mamatay ingong mga tawo. Sulod sa usa ka tuig, sila gidihogan sa balaang espiritu ug gihatag ug paglaom sa pagmando ingong mga hari sa langit. Aron madawat kanang maong ganti, sila kinahanglang mamatay ingong mga tawo. (Roma 8:14-23; 1 Corinto 15:36-50) Ug matikdi nga si Jesus miingon: “Ang motuo kanako, bisan siya mamatay, mabuhi siya.”

Ang saad ni Jesus matuman diha sa debotadong mga alagad sa Diyos kinsa nabuhi ug namatay sa wala pa ang panahon sa dihang wala pa itagana ang kinabuhing dayon. Kining maong mga matinumanon mahilinya alang sa umaabot nga pagkabanhaw. Pinaagi sa pagpabiling matinumanon human nga sila banhawon, sila dili na gayod makaagig “ikaduhang kamatayon,” walay kataposang kamatayon.​—Pinadayag 20:15; 21:8; Juan 8:51.

Apan ang tagna sa Bibliya nagpakita nga kita karong adlawa dunay linain nga higayon. Sanglit nabuhi na kita sa konklusyon sa sistema sa mga butang, kita mahimong makalabang-buhi sa umaabot nga “dakong kasakitan” ug makatabok ngadto sa usa ka bag-ong kalibotan. Kini sila may paglaom sa kinabuhing dayon diha sa usa ka paraiso sa yuta ug kinsa padayong nagahupot sa ilang pagkamaunongon sa Diyos ang dili gayod makaagig tawhanong kamatayon. Makalabang-buhi sa “dakong kasakitan,” sila pagatultolan ngadto “sa mga tuboran sa tubig sa kinabuhi.”​—Pinadayag 7:9-17.

[Hulagway sa panid 31]

Ang mga pulong ni Jesus sa nagbangotang Marta mohatag kanatog paglaom sa kinabuhing dayon