Ang Kamatayon ug Pagkabanhaw ni Jesus—Kon Unsay Kaayohan Niini Alang Kanimo

Ang tawo wala buhata aron lang mamatay

“Si Jehova nga Diyos nagkuha sa tawo ug nagpahiluna kaniya sa tanaman sa Eden aron sa pagtikad niini ug sa pag-atiman niini. Ug si Jehova nga Diyos nagsugo usab niini sa tawo: ‘Gikan sa tanang kahoy sa tanaman makakaon ka hangtod sa pagkatagbaw. Apan kon bahin sa kahoy sa kahibalo sa maayo ug sa daotan dili ka gayod mokaon gikan niini, kay sa adlaw nga mokaon ka gikan niini mamatay ka gayod.’”—Genesis 2:15-17.

Gibutang sa Diyos ang unang tawo, si Adan, sa hardin sa Eden. Kini usa ka paraiso nga daghag hayop ug nindot nga mga tanom. Si Adan puwedeng mokaon sa bunga sa mga kahoy. Pero may usa ka kahoy nga dili ipakaon ni Jehova nga Diyos kaniya. Kay kon iyang kaonon ang bunga niini, siya mamatay.

Nasabtan ba ni Adan kini nga pagdili? Nahibalo siyag unsay kamatayon kay nakita niya nga mamatay ang mga hayop. Kon gibuhat si Adan aron mamatay ra sa ulahi, mawalay pulos ang pasidaan sa Diyos. Pero nakita ni Adan nga kon mosunod siya sa Diyos ug dili mokaon sa bunga, mabuhi siya sa walay kataposan.

Ang uban nagtuo nga ang kahoy nagsimbolo sa seksuwal nga relasyon, pero dili kana tinuod. Gusto ni Jehova nga si Adan ug Eva “magmabungahon ug magdaghan” ug ilang ‘pun-on ang yuta ug gamhan kini.’ (Genesis 1:28) Literal nga kahoy ang gidili ni Jehova. Gitawag niya kinig “kahoy sa kahibalo sa maayo ug sa daotan” kay nagsimbolo kini sa iyang katungod sa pagtakda kon unsay maayo o daotan para sa tawo. Kon wala pa kan-a ni Adan ang bunga niadtong kahoya, ikapakita unta niya ang iyang pagkamasinugtanon ug pagpabili sa nagbuhat niya ug naghatag niyag daghan kaayong panalangin.

Namatay si Adan kay siya misupak sa Diyos

“Kang Adan [ang Diyos] miingon: ‘Tungod kay . . . mikaon [ka] gikan sa kahoy nga labot niini ako nagsugo kanimo, . . . sa singot sa imong nawong ikaw magakaon sa tinapay hangtod nga ikaw mobalik sa yuta, kay gikan niini ikaw gikuha. Kay abog ikaw ug sa abog ikaw mopauli.’”​—Genesis 3:17, 19.

Gikaon ni Adan ang gidiling bunga sa kahoy. Seryoso kadto nga sala. Siya mirebelde ug iyang gibalewala ang tanang kaayo ni Jehova kaniya. Sa pagkaon niana nga bunga, gisalikway ni Adan si Jehova. Siya dili na magpagiya sa Diyos ug kadto miresultag dakong kadaot.

Sumala sa gisulti ni Jehova, si Adan namatay sa ulahi. Gibuhat siya sa Diyos “gikan sa abog sa yuta” ug gisultihan nga “mobalik sa yuta.” Siya wala mahimong laing linalang o nagkinabuhi sa laing dapit. Pagkamatay ni Adan, siya nahisamag abog nga way kinabuhi.—Genesis 2:7; Ecclesiastes 9:5, 10.

Kita mamatay kay gikan ta ni Adan

“Ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, ug sa ingon ang kamatayon mikaylap sa tanang tawo tungod kay silang tanan nakasala man.”​—Roma 5:12.

Dako kaayog epekto ang pagsupak, o sala, ni Adan. Tungod niini, dili lang ordinaryong kinabuhi nga 70 o 80 ka tuig ang iyang giwala, kondili ang kinabuhing dayon. Dugang pa, sa dihang nakasala si Adan, iyang giwala ang kahingpitan ug gipasa ang pagkadili-hingpit ngadto sa tanan niyang kaliwat.

Kitang tanan mga kaliwat ni Adan. Tungod niya, atong napanunod ang dili hingpit nga lawas nga makasala ug mamatay. Maayong pagkahubit ni Pablo ang atong kahimtang. Siya misulat: “Ako unodnon, gibaligya ilalom sa sala. Alaot ako nga tawo! Kinsa ang magluwas kanako gikan sa lawas nga nahiagom niini nga kamatayon?” Dayon gitubag ni Pablo ang kaugalingong pangutana: “Salamat sa Diyos pinaagi kang Jesu-Kristo nga atong Ginoo!”—Roma 7:14, 24, 25.

Gihatag ni Jesus ang iyang kinabuhi aron mabuhi ta hangtod sa hangtod

“Ang Amahan nagpadala sa iyang Anak ingong Manluluwas sa kalibotan.”​—1 Juan 4:14.

Si Jehova nga Diyos mihimog paagi aron mawala ang mga epekto sa sala ug maluwas ta sa silot nga kamatayon. Unsa kana? Gipadala niya ang iyang pinalanggang Anak gikan sa langit aron ipanganak ingong hingpit nga tawo sama ni Adan. Apan si Jesus dili sama ni Adan kay siya “walay nahimong sala.” (1 Pedro 2:22) Kay hingpit, siya wala mailalom sa silot nga kamatayon ug puwede siyang mabuhi sa walay kataposan ingong hingpit nga tawo.

Pero gitugotan ni Jehova nga patyon si Jesus sa iyang mga kaaway. Tulo ka adlaw sa ulahi, siya gibanhaw ni Jehova ingong espiritu aron sa takdang panahon makabalik siya sa langit. Didto, gipresentar niya sa Diyos ang bili sa iyang hingpit nga tawhanong kinabuhi aron lukaton ang giwala ni Adan para sa iyang kaugalingon ug sa iyang mga kaliwat. Gidawat ni Jehova ang lukat, ug ang tanang magpakitag pagtuo kang Jesus posible nang mabuhi sa walay kataposan.—Roma 3:23, 24; 1 Juan 2:2.

Busa gitubos ni Jesus kon unsay giwala ni Adan. Siya namatay aron mabuhi ta sa walay kataposan. Ang Bibliya nag-ingon: ‘Si Jesus nag-antos sa kamatayon, aron nga pinaagi sa dili-takos nga kalulot sa Diyos makatilaw siya ug kamatayon alang sa matag tawo.’—Hebreohanon 2:9.

Pinaagi niini nga tagana, mas nailhan nato si Jehova. Kay taas siyag sukdanan sa hustisya, imposibleng matubos sa dili hingpit nga mga tawo ang ilang kaugalingon. Apan tungod sa iyang gugma ug kaluoy, gisunod niya ang iyang kaugalingong sukdanan bisag dako kaayo ang kinahanglan niyang isakripisyo—ang iya mismong Anak ingong lukat.—Roma 5:6-8.

Si Jesus gibanhaw, ug banhawon sab ang uban

“Si Kristo gibangon na gikan sa mga patay, ang unang bunga kanilang nangatulog sa kamatayon. Sanglit ang kamatayon pinaagi man sa usa ka tawo, ang pagkabanhaw sa mga patay pinaagi usab sa usa ka tawo. Kay ingon nga diha kang Adan ang tanan nangamatay, sa ingon usab diha kang Kristo ang tanan pagabuhion.”​—1 Corinto 15:20-22.

Walay duhaduha nga si Jesus nabuhi ug namatay. Apan unsay pamatuod nga siya gibanhaw? Usa sa kinadak-ang pamatuod mao nga human siya gibanhaw, siya nagpakita sa daghang tawo sa lainlaing lugar ug panahon. Kas-a, siya nagpakita sa kapig 500 ka tawo. Kanay gisulat ni apostol Pablo sa mga taga-Corinto, diin siya miingon nga buhi pa ang pipila sa mga nakasaksi. Sa ato pa, makapamatuod sila sa ilang nakita ug nadungog.—1 Corinto 15:3-8.

Makapainteres nga dihang gisulat ni Pablo nga si Kristo ang “unang bunga” sa mga gibanhaw, iyang gipaila nga duna pay uban nga banhawon sa ulahi. Si Jesus mismo miingon nga moabot ang panahon nga “ang tanan nga anaa sa handomanang mga lubnganan . . . manggula.”—Juan 5:28, 29.

Aron mabuhi sa walay kataposan, kinahanglan kitang magpakitag pagtuo kang Jesus

“Gihigugma pag-ayo sa Diyos ang kalibotan nga gihatag niya ang iyang bugtong nga Anak, aron nga ang tanan nga magpasundayag ug pagtuo kaniya dili malaglag kondili makabaton ug kinabuhing walay kataposan.”​—Juan 3:16.

Mabasa sa unang mga panid sa Bibliya kon kanus-a nagsugod ang kamatayon ug nawala ang Paraiso. Sa kataposang mga panid, mabasa kon kanus-a hanawon ang kamatayon ug ibalik sa Diyos ang Paraiso sa yuta. Nianang panahona, ang mga tawo magkinabuhing mabungahon ug malipayon hangtod sa hangtod. Ang Pinadayag 21:4 nag-ingon: “Ang kamatayon mawala na.” Aron makasalig ta niana nga saad, ang bersikulo 5 nag-ingon: “Kining mga pulonga kasaligan ug matuod.” Kon unsay gisaad ni Jehova, siya makatuman gayod niana.

Motuo ka ba nga “kining mga pulonga kasaligan ug matuod”? Busa pagkat-on ug dugang bahin kang Jesu-Kristo, ug magpakitag pagtuo kaniya. Kon imo nang buhaton, mabatonan nimo ang pag-uyon ni Jehova. Dili lang karon nga makabaton kag dagayang panalangin kondili duna sab kay paglaom nga mabuhi sa walay kataposan sa Paraisong yuta, diin “ang kamatayon mawala na, ni may pagbangotan ni pagtiyabaw ni may kasakit pa.”