Ang Atenas maoy usa ka relihiyoso kaayong siyudad usab, nga nakaaghat kang apostol Pablo sa pag-ingon nga ang mga taga-Atenas “daw mas mahadlokon sa mga bathala kay sa uban.” (Buh 17:22) Sumala sa historyador nga si Josephus, ang mga taga-Atenas mao ‘ang labing masimbahon taliwala sa mga Grego.’ (Against Apion, II, 130 [12]) Gikontrolar sa Estado ang relihiyon ug gidasig kini pinaagi sa pagbayad alang sa publikong mga halad, mga rituwal, ug mga parada sa pagpasidungog sa mga diyos. Ang mga idolo makita diha sa mga templo, sa mga plasa, ug sa mga dalan, ug ang mga tawo kanunayng nag-ampo sa mga diyos una pa makig-ambit sa ilang mga salosalo o mga simposyum sa kinaadman, politikanhong mga katigoman, ug atletikong mga panagtigi. Aron dili masuko ang bisan kinsa sa mga diyos, ang mga taga-Atenas naghimo ganig mga halaran “Alang sa Usa ka Diyos nga Wala Mailhi,” nga labot niini si Pablo naghisgot diha sa Buhat 17:23. Ang ikaduhang siglo nga geograpo nga si Pausanias nagpamatuod niini, nga nagsaysay nga samtang siya nagpanaw sa dalan gikan sa dunggoanan sa Luok sa Phaleron paingon sa Atenas (lagmit gitadlas ni Pablo sa iyang pag-abot) iyang nakit-an ang “mga halaran sa mga diyos nga ginganlag Wala Mailhi, ug sa mga bayani.”​—Description of Greece, Attica, I, 4.

Ang siyudad nanguna sa kultura sa karaang kalibotan, nga nakahimog talagsaong mga kalamposan sa literatura ug arte. Niining panahona daghang maanindot nga publikong mga tinukod ug mga templo ang gitukod, lakip na ang Parthenon (ang templo ni Atena) ug ang Erechtheum, diin ang mga kagun-oban niini makita pa gihapon ibabaw sa Acropolis sa modernong Atenas. Ang Parthenon giisip nga pangunang monyumento sa arkitektura sa karaang paganong relihiyon ug gidayandayanan sa 12-m (40 p) nga bulawan ug garing nga estatwa ni Atena.

Apan, kining pisikal nga katahom wala makapatunghag tinuod nga kauswagan sa espirituwal alang sa mga taga-Atenas, kay ang mga diyos ug mga diyosa nga gipasidunggan niini gihubit mismo sa Gregong mitolohiya ingong nagahimo sa tanang imoral ug kriminal nga buhat nga nahibaloan sa mga tawo. Busa, sa adlaw ni Pablo, ang Gregong pilosopo nga si Apollonius nagsaway sa mga taga-Atenas tungod sa ilang malaw-ayng mga sayaw diha sa Pista ni Dionysus (Bacchus) ug tungod sa ilang kaikag sa pag-ula ug dugo sa tawo diha sa mga tigiay sa gladyador.

Samtang didto sa tiyanggihan, si Pablo giharong sa mga pilosopong Estoiko ug Epicureo ug gidudahan nga “usa ka magmamantala sa langyawng mga bathala.” (Buh 17:18) Dihay daghang matang sa relihiyon sa Imperyo sa Roma, apan ang Grego ug Romanhong balaod nagdili sa pagpaila ug langyawng mga diyos ug bag-ong mga kostumbre sa relihiyon, ilabina kon kini kasukwahi sa lumad nga relihiyon. Dayag nga si Pablo nakasinatig kalisdanan tungod sa relihiyosong pagkadili-matugoton diha sa gihimong Romanhon nga siyudad sa Filipos. (Buh 16:19-24) Ang mga molupyo sa Atenas maoy mas maduhaduhaon ug matugoton kay sa mga taga-Filipos, apan dayag nga sila nabalaka gihapon bahin sa mahimong epekto niining bag-ong pagtulon-an diha sa seguridad sa estado.