Si apostol Pedro nagpasidaan batok sa mini nga mga magtutudlo kinsa motungha sa sulod sa kongregasyon, nga magpasulod ug malaglagong mga sekta. (2Pe 2:1-3) Dugang pa, giingnan ni Pablo ang mga magtatan-aw sa kongregasyon sa Efeso (diin didto gisulat sa ulahi ang mga sulat ni Juan) nga “ang malupigong mga lobo” mosulod, nga dili magtagad sa panon uban ang kalumo. (Buh 20:​29, 30) Iyang gitagna ang dakong apostasya uban “ang tawo sa kalapasan” niini. (2Te 2:3-12) Busa, niadtong 98 K.P. kini nahitabo, ingon sa gisulti ni Juan: “Mga anak, mao na kini ang kataposang takna, ug, ingon sa inyong nadungog nga ang antikristo moabot, bisan gani karon adunay daghang mitungha nga mga antikristo; nga tungod niini kita nahibalo nga mao na kini ang kataposang takna.” (1Ju 2:18) Busa, ang sulat tukma kaayo sa panahon ug hinungdanon kaayo alang sa pagpalig-on sa matinumanong mga Kristohanon ingong salipdanan batok sa apostasya.

Mahitungod sa antikristo, siya tin-aw kaayong namulong. Siya miingon: “Kining mga butanga akong gisulat kaninyo mahitungod niadtong kinsa nagtinguha sa pagpahisalaag kaninyo.” (1Ju 2:26) Kining mga tawhana nagsalikway nga si Jesu-Kristo mao ang Anak sa Diyos nga mianhi sa unod. Siya nagpatin-aw nga kanhi sila nakig-uban sa kongregasyon apan namahawa aron ipakita nga sila dili “sama kanato.” (2:19) Sila dili ang maunongon, mahigugmaon nga matang nga “adunay pagtuo ngadto sa pagtipig nga buhi sa kalag” kondili ang matang “nga mosibog ngadto sa kalaglagan.”​—Heb 10:39.