Bisan tuod ang hataas-nga-pailob maoy usa ka hiyas ni Jehova, kini kanunayng gipakita nga uyon sa iyang pangunang mga hiyas nga gugma, hustisya, kaalam, ug gahom. (1Ju 4:8; Deu 32:4; Pr 2:6; Sal 62:11; Isa 40:​26, 29) Ang hustisya nahiangay, una sa tanan, sa kaugalingong ngalan sa Diyos. Ang maong ngalan kinahanglang pagabayawon ibabaw sa tanang uban pang mga ngalan sa uniberso; ug kini mahinungdanon alang sa kaayohan sa tanan niyang mga linalang. Ang pagpadako sa iyang ngalan maoy usa sa iyang pangunang mga katarongan sa hataas-nga-pailob, sumala sa gipatin-aw ni apostol Pablo: “Kon, karon, ang Diyos, bisan pag may tinguha nga ipasundayag ang iyang kapungot ug ipaila ang iyang gahom, nagtugot uban ang dagayang hataas-nga-pailob sa mga sudlanan sa kapungot nga gihimong angay sa kalaglagan, aron iyang ikapaila ang bahandi sa iyang himaya nganha sa mga sudlanan sa kaluoy, nga iyang giandam nang daan alang sa himaya, nga mao, kita, nga iyang gitawag dili lamang gikan sa taliwala sa mga Hudiyo kondili gikan usab sa taliwala sa mga nasod, unsa may anaa niana?” (Rom 9:22-24) Ang Diyos, sa pagpasundayag sa hataas-nga-pailob, nagkuha ug usa ka katawhan alang sa iyang ngalan. Ug pinaagi kanila siya nagapadako sa iyang kaugalingon sa tibuok yuta.​—Buh 15:14; 1Co 3:​9, 16, 17; 2Co 6:16.

Si Jehova dili magpakitag hataas-nga-pailob sa walay kataposan. Sa laing bahin, ang Diyos hataas-ug-pailob lamang basta kini kaharmonya sa hustisya, pagkamatarong, ug kaalam. Ang kamatuoran nga ang hataas-nga-pailob ipasundayag kon motungha ang usa ka daotan o makapasuko nga kahimtang nagpakita nga kini gituyo aron sa paghatag ug kahigayonan alang niadtong nalangkit sa daotang kahimtang sa pagbag-o, sa pagtul-id sa ilang dalan. Kon modangat na sa punto diin makita nga wala gayoy paglaom sa pagbag-o, ang hustisya ug pagkamatarong mahimong malapas kon magpadayon gihapon ang hataas-nga-pailob. Nan ang Diyos molihok sa maalamong paagi aron hanawon ang daotang kahimtang. Matapos na ang iyang pagpailob.

Ang usa ka pananglitan sa pagkamainantoson sa Diyos ug sa pagkapupos niini makaplagan diha sa pagpakiglabot sa Diyos sa mga tawo sa wala pa ang Lunop. Ang makaluluoy nga kahimtang naglungtad, ug ang Diyos miingon: “Ang akong espiritu dili molihok nganha sa tawo hangtod sa panahong walay tino sa pagkaagi nga siya usab unod. Busa ang iyang mga adlaw mokabat ug usa ka gatos ug kawhaan ka tuig.” (Gen 6:3) Sa ulahi, bahin sa pag-abuso sa Israel sa hataas-nga-pailob ni Jehova, si Isaias miingon: “Apan sila misukol ug nagpasakit sa iyang balaang espiritu. Siya karon nahimo na nga ilang kaaway; siya nakiggubat batok kanila.”​—Isa 63:10; itandi ang Buh 7:51.

Tungod niini nga mga katarongan ang mga Kristohanon gihangyo nga dili “dawaton ang dili-takos nga kalulot sa Diyos ug sipyaton ang katuyoan niini.” (2Co 6:1) Sila gitambagan: “Ayaw paguola [pasub-a] ang balaang espiritu sa Diyos.” (Efe 4:​30, Int) Lain pa, “Ayaw palonga ang kalayo sa espiritu.” (1Te 5:19) Kay kon dili, basin sila magpadayon hangtod nga makasala ug magpasipala sa balaang espiritu sa Diyos, sa ingon magpasuko niini, nga niana nga kahimtang wala nay paghinulsol o pagpasaylo apan kalaglagan na lamang.​—Mat 12:​31, 32; Heb 6:4-6; 10:26-31.