Walay Tinuod nga Paglaom Kon Wala ang Diyos. Sumala sa gihisgotan sa Bibliya, ang tinuod nga paglaom maoy labaw pa kay sa pangandoy lamang nga tingali walay pasukaranan o purohan nga matuman. Kini usab mas labaw pa kay sa pagdahom lamang, tungod kay ang butang nga gidahom dili kanunayng tilinguhaon. Gipakita sa Bibliya nga ang katawhan sa kalibotan sa katibuk-an walay tinuod, malig-on nga paglaom; ang tawo mamatay, ug kon walay kahibalo kon unsay tagana gikan sa kahitas-an, walay paglaom kon unsay anaa sa umaabot. Gipahayag ni Solomon ang kaalaot sa kahimtang sa tawo kon dili mangilabot ang Diyos ingong “pagkadakong kakawangan! . . . Ang tanan kakawangan.”​—Ecc 12:8; 9:​2, 3.

Ang matinumanong patriarka nga si Job miingon nga bisan ang usa ka kahoy adunay paglaom nga moturok pag-usab, apan ang tawo, kon siya mamatay, mawala sa dayon. Hinunoa, gipakita ni Job nga siya naghisgot bahin sa tawong nagkinaugalingon nga walay tabang gikan sa Diyos, sanglit si Job nangandoy ug naglaom nga hinumdoman unta siya sa Diyos. (Job 14:7-15) Sa susama, giingnan ni apostol Pablo ang mga Kristohanon nga sila, sanglit may paglaom sa pagkabanhaw, dili angayng “masubo ingon sa uban usab nga mga walay paglaom.” (1Te 4:13) Dugang pa, sa dihang nakigsulti sa Hentil nga mga Kristohanon, gipatin-aw ni Pablo kanila nga sa wala pa sila makabaton sa kahibalo bahin sa tagana sa Diyos pinaagi ni Kristo, sila nahimulag sa nasod nga kanhi gipakiglabotan sa Diyos, ug ingong mga Hentil sila sa maong panahon “walay paglaom ug mga walay Diyos dinhi sa kalibotan.”​—Efe 2:12.

Ang mga pulong nga sagad ipamulong niadtong wala molaom sa Diyos ug sa iyang saad sa pagkabanhaw sa mga patay maoy susama sa mga pulong sa dili-masinugtanong mga molupyo sa Jerusalem nga, inay nga maghinulsol ug masubo sa dihang ang ilang siyudad gihulga nga laglagon ingong paghukom sa Diyos, nagpatuyang hinuon sa unodnong kahilayan. Sila miingon: “Mangaon ug manginom kita, kay ugma kita mangamatay.” (Isa 22:13) Aron dili matakdan sa ilang tinamdan, ang apostol nagpasidaan batok niining mga tawo nga walay paglaom.​—1Co 15:​32, 33.

Ang Tinubdan sa Paglaom. Si Jehova nga Diyos mao ang Tinubdan sa tinuod nga paglaom ug ang Usa nga makatuman sa tanan niyang mga saad ug sa mga gilaoman niadtong nagasalig kaniya. Pinaagi sa iyang dili-takos nga kalulot iyang gihatagan ang katawhan ug “paghupay ug maayong paglaom.” (2Te 2:16) Sa tanang panahon siya ang nahimong paglaom sa matarong nga mga tawo. Gitawag siya nga “paglaom sa Israel” ug ‘paglaom sa katigulangan sa Israel’ (Jer 14:8; 17:13; 50:7), ug daghan ang mga pulong sa paglaom ug pagsalig kaniya ang mabasa diha sa Hebreohanong Kasulatan. Tungod sa iyang mahigugmaong-kalulot alang sa iyang katawhan, bisan sa dihang sila nadestiyero tungod sa ilang pagkadili-masinugtanon kaniya, siya miingon kanila: “Ako nahibalo pag-ayo sa mga hunahuna nga gihunahuna ko nganha kaninyo, . . . mga hunahuna sa kalinaw, ug dili sa katalagman, sa paghatag kaninyog kaugmaon ug paglaom.” (Jer 29:11) Ang saad ni Jehova padayong nagpabuhi sa pagtuo ug paglaom sa matinumanong mga Israelinhon sa panahon sa pagkadestiyero sa Babilonya; napalig-on pag-ayo niini ang mga tawo sama kang Ezequiel ug Daniel, kay si Jehova miingon: “Adunay paglaom alang sa imong kaugmaon, . . . ug ang mga anak tino nga mopauli sa ilang kaugalingong teritoryo.” (Jer 31:17) Ang maong paglaom natuman sa dihang ang matinumanong nahibilin nga mga Hudiyo mibalik niadtong 537 W.K.P. aron tukoron pag-usab ang Jerusalem ug ang templo niini.​—Esd 1:1-6.