Pagbiaybiay kang Jesus ug sa iyang mga tinun-an. Ingong Alagad ug Manalagna sa Diyos, si Jesu-Kristo giyam-iran, gikataw-an, gibugalbugalan, gipasipalahan, gani giluwaan, panahon sa iyang ministeryo dinhi sa yuta. (Mar 5:40; Luc 16:14; 18:32) Ang Hudiyong mga saserdote ug mga magmamando maoy ilabinang madumtanon sa ilang pagyubit. (Mat 27:41; Mar 15:29-31; Luc 23:​11, 35) Ang Romanong mga sundalo miduyog sa pagyagayaga sa dihang siya gitugyan ngadto kanila.​—Mat 27:27-31; Mar 15:20; Luc 22:63; 23:36.

Paglahutay sa pagbiaybiay uban ang hustong panglantaw. Si Jesu-Kristo dugay nang nasayod nga siya makaagom ug pagbiaybiay o pagyubit ug nga kini mosangko sa pagpatay kaniya. Apan siya nasayod nga ang mga pagpakaulaw sa pagkatinuod maoy batok kang Jehova, kinsa iyang gihawasan, ug kini ilabinang masakit alang kaniya, kay siya ‘nagbuhat kanunay sa mga butang nga makapahimuot sa iyang Amahan’ (Ju 8:29), ug siya mas nabalaka sa pagbalaan sa ngalan sa iyang Amahan kay sa bisan unsang butang. (Mat 6:9) Busa, “sa gisultihan siya ug pasipala, wala siya mobalos sa pagsultig pasipala. Sa nag-antos siya, wala siya manghulga, apan nagpadayon sa pagpiyal sa iyang kaugalingon ngadto sa usa nga nagahukom sa pagkamatarong.” Gipahayag ni apostol Pedro kini nga punto sa dihang misulat ngadto sa mga Kristohanon, ilabina sa mga ulipon, nga nagtambag kanila nga dili tugotang ang maong pagtratar moaghat kanila sa pagbalos; tungod kay si Kristo mao ang ilang panig-ingnan, usa ka “sulondan,” matod ni Pedro, “aron [sila] managsunod pag-ayo sa iyang mga tunob.”​—1Pe 2:18-23; Rom 12:17-21.