Langitnong Pagkabanhaw. Si Jesu-Kristo gitawag nga “ang panganay gikan sa mga patay.” (Col 1:18) Siya ang kinaunahan nga gibanhaw ngadto sa kinabuhing walay kataposan. Ug ang iyang pagkabanhaw maoy “diha sa espiritu,” ngadto sa kinabuhi sa langit. (1Pe 3:18) Dugang pa, siya gibanhaw ngadto sa usa ka mas taas nga matang sa kinabuhi ug sa mas taas nga posisyon kay sa iyang gihuptan didto sa mga langit sa wala pa siya moanhi sa yuta. Gihatag kaniya ang pagkawalay-kamatayon ug pagkadili-madunoton, nga walay unodnong linalang nga makabaton, ug nahimong “hataas pa kay sa mga langit,” ikaduha lamang kang Jehova nga Diyos diha sa uniberso. (Heb 7:26; 1Ti 6:14-16; Flp 2:9-11; Buh 2:34; 1Co 15:27) Ang pagbanhaw kaniya gihimo mismo ni Jehova nga Diyos.​—Buh 3:15; 5:30; Rom 4:24; 10:9.

Apan, sulod sa 40 ka adlaw human sa iyang pagkabanhaw si Jesus nagpakita sa iyang mga tinun-an sa lainlaing mga okasyon pinaagig nagkalainlaing unodnong mga lawas, sama sa gihimo sa mga manulonda nga nagpakita sa mga tawo sa kakaraanan. Sama sa maong mga manulonda, siya adunay gahom sa pagpatungha ug sa paghanaw sa maong unodnong mga lawas sa kaugalingon niyang pagbuot, aron ipakita nga siya nabanhaw. (Mat 28:8-10, 16-20; Luc 24:13-32, 36-43; Ju 20:14-29; Gen 18:​1, 2; 19:1; Jos 5:13-15; Huk 6:​11, 12; 13:​3, 13) Ang iyang daghang pagpakita, ug ilabina ang iyang pagpakita sa kapin sa 500 ka tawo sa usa ka higayon, naghatag ug lig-ong pamatuod sa kamatuoran sa iyang pagkabanhaw. (1Co 15:3-8) Ang iyang pagkabanhaw, nga gipamatud-an pag-ayo, naghatag ug “garantiya ngadto sa tanang tawo” bahin sa pagkatino sa umaabot nga adlaw sa panudya o paghukom.​—Buh 17:31.

Sa kahimtang ni Jesu-Kristo, gitugyan niya ang iyang tawhanong kinabuhi ingong halad lukat alang sa kaayohan sa katawhan. Ang ika-40 nga Salmo gipadapat ngadto kaniya pinaagi sa inspiradong magsusulat sa basahon sa Mga Hebreohanon, nga naghulagway kang Jesus nga nag-ingon, sa dihang siya mianhi “sa kalibotan” ingong Mesiyas sa Diyos: “Ang halad ug gasa wala nimo tinguhaa, apan ikaw nag-andam ug lawas alang kanako.” (Heb 10:5) Si Jesus mismo miingon: “Sa pagkatinuod, ang tinapay nga akong ihatag mao ang akong unod alang sa kinabuhi sa kalibotan.” (Ju 6:51) Busa si Kristo dili makabawi sa iyang lawas diha sa pagkabanhaw, nga sa ingon magbawi sa halad nga gitanyag ngadto sa Diyos alang sa katawhan. Gawas pa, si Kristo dili na mopuyo sa yuta. Ang iyang puloy-anan maoy didto sa mga langit uban sa iyang Amahan, kinsa dili unodnon, kondili espiritu. (Ju 14:3; 4:24) Busa si Jesu-Kristo nakadawat ug usa ka mahimayaon nga walay-kamatayon, dili-madunoton nga lawas, kay ‘siya ang aninag sa himaya ni Jehova ug ang tukma nga larawan sa iyang pagkamao, ug iyang gipatunhay ang tanang butang pinaagi sa pulong sa iyang gahom; ug human siya makahimog paglunsay alang sa atong mga sala siya milingkod sa tuong kamot sa Halangdon sa kahitas-an. Busa siya nahimong labaw pa kay sa mga manulonda [nga maoy gamhanang espiritung mga persona], nga sa ingon siya nakapanunod sa usa ka ngalan nga mas hamili kay sa ila.’​—Heb 1:​3, 4; 10:​12, 13.