Ang Hudiyong historyador nga si Josephus, agig pagtubag sa mga magsusupak diha sa iyang sinulat nga Against Apion (I, 38-40 [8]) sa mga tuig 100 K.P., nagpamatuod nga niadtong panahona ang kanon sa Hebreohanong Kasulatan dugay nang nahugpong. Siya misulat: “Wala kita magbaton ug daghan kaayong wala magkauyonay nga mga basahon, nga nagkasumpakiay sa usag usa. Ang atong mga basahon, kadtong hustong giila, maoy duha ug kawhaan lamang, ug naundan sa rekord sa tanang panahon. Niini nga mga basahon, ang lima mao ang mga basahon ni Moises, nga gilangkoban sa mga balaod ug tradisyonal nga kasaysayan gikan sa pagkahimugso sa tawo ngadto sa kamatayon sa maghahatag sa balaod. . . . Gikan sa pagkamatay ni Moises ngadto kang Artajerjes, kinsa mipuli kang Jerjes ingong hari sa Persia, ang mga manalagna nga nagsunod kang Moises misulat sa kasaysayan sa mga hitabo sa ilang kaugalingong mga panahon diha sa napulog-tulo ka basahon. Ang nahibiling upat ka basahon naundan sa mga awit ngadto sa Diyos ug sa mga prinsipyo sa panggawi bahin sa tawhanong kinabuhi.”

Si Josephus nagpamatuod niining kasagarang opinyon sa mga Hudiyo bahin sa Apokripal nga mga sinulat sa dihang siya miingon: “Gikan kang Artajerjes hangtod sa atong panahon ang kompletong kasaysayan nahisulat na, apan wala isipa nga takos sa samang pasidungog uban sa naunang mga rekord, tungod sa dili eksaktong pagkasunodsunod sa mga manalagna. Kami naghatag ug praktikal nga pamatuod bahin sa among pagtahod alang sa among kaugalingong Kasulatan. Kay bisan tuod dugay nang mga panahon ang milabay, walay usa ang nangahas sa pagdugang, o pagtangtang, o kaha pag-usab ug usa ka silaba; ug maoy kinaiyanhon sa matag Hudiyo, sukad sa adlaw sa iyang pagkahimugso, nga tagdon kini ingong mga balaod sa Diyos, nga sundon kini, ug kon gikinahanglan, malipay nga mamatay alang niini.”​—Against Apion, I, 41, 42 (8).