Pangabugho ug Kasina. Ang usa ka tawo nga nagpakitag dili-hustong pangabugho matahap sa uban bisan walay igong hinungdan o mayugot kon ihatag ngadto sa uban ang usa ka butang nga dili-makataronganon niyang gipangangkon ingong iyaha. Ang masinahong tawo, tungod kay dili kontento, nagtinguha o naibog sa kabulahanan ug sa mga kalamposan sa uban. Ang konteksto sagad maoy magtino sa kahulogan sa paggamit sa Bibliya sa Hebreohanong mga pulong nga kasagarang gihubad nga “abughoan” o “pangabugho,” apan usahay “kasina.” Ingon usab niini ang Gregong pulong alang sa “pangabugho,” apan ang Gregong pinulongan usab adunay lahi nga pulong, ang phthoʹnos, alang sa “kasina.”

Ang matang sa pangabugho nga gisaway ni Pablo diha sa kongregasyon sa Corinto maoy dili-matarong nga pangabugho. Dili kini pangabugho alang sa bug-os nga pagkamahinalaron kang Jehova. Hinunoa, kini maoy usa ka porma sa idolatriya, nga naggikan sa demonyo, ug kini nagpatunghag kasina ug panag-away.

Tungod sa pagpangabugho sa mga kalamposan, mga kabtangan, o mga kahimoan sa uban, lagmit maugmad sa usa ka alagad sa Diyos ang kasina ug kadalo, nga mosangpot pa gani sa pagkasina niadtong daotan apan nagmauswagon. Ang Kasulatan nagpasidaan nga kini angayng likayan; bisan tuod lagmit nga taudtaod na sila nga nagmauswagon, sila makadawat ug hinanali nga paghukom sa tinakdang panahon sa Diyos, sama sa nahisulat: “Ayaw pagpanginit tungod sa mga mamumuhat ug daotan. Ayaw pagkasina sa mga nagabuhat ug dili-matarong. Kay sa madali mangalaya sila sama sa balili.” (Sal 37:​1, 2) Ang pagkasina sa maong mga tawo motultol sa usa ka tawo sa pagsundog sa ilang mapintas nga mga paagi, nga dulumtanan kang Jehova.​—Pr 3:​31, 32; 23:17; 24:​1, 19; itandi ang Sal 73:​2, 3, 17-19, 21-23.