Ang mga alagad sa Diyos usahay gipapanumpa sa usa nga may awtoridad, ug sila misulti sa kamatuoran. Sa susama ang usa ka Kristohanon nga nailalom sa panumpa dili mamakak kondili mosulti sa tibuok nga kamatuoran, o kaha siya modumili sa pagtubag kon kini makadaot sa matarong nga mga intereses sa Diyos o sa mga isigka-Kristohanon, nga niana siya kinahanglang andam nga moantos sa bisan unsang mga sangpotanan nga moresulta gumikan sa iyang pagdumili sa pagtestigo.​—1Ha 22:15-18; Mat 26:​63, 64; 27:11-14.

Sa iyang Wali sa Bukid, gitul-id ni Jesu-Kristo ang mga Hudiyo tungod sa ilang batasan sa paghimog dili seryoso, walay pulos, ug dinalidali nga mga panumpa. Naandan na nga sila manumpa pinaagi sa langit, pinaagi sa yuta, pinaagi sa Jerusalem, ug bisan pinaagi sa ilang kaugalingong mga ulo. Apan sanglit ang langit maoy “trono sa Diyos,” ang yuta iyang “tumbanan sa tiil,” ang Jerusalem iyang harianong siyudad, ug ang ulo (o kinabuhi) sa usa ka tawo nagdepende sa Diyos, ang paghimo sa maong mga panumpa maoy sama sa mga pagpanumpa diha sa ngalan sa Diyos. Dili kini angayng pakamenoson. Busa si Jesus miingon: “Himoa lang ang inyong pulong nga Oo magkahulogan ug Oo, ang inyong Dili, Dili; kay ang kapin niini nagagikan sa usa nga daotan.”​—Mat 5:33-37.

Dinhi si Jesu-Kristo wala magdili sa paghimog mga panumpa sa katibuk-an, sanglit siya mismo nailalom sa Balaod ni Moises, nga naglatid sa paghimog mga panumpa ilalom sa pipila ka kahimtang. Gani, sa dihang si Jesus gihusay siya gipailalom sa panumpa sa hataas nga saserdote, apan siya wala mosupak niini, hinunoa siya mitubag. (Mat 26:​63, 64) Hinuon, si Jesus nagpakita nga ang usa ka tawo kinahanglang dili duhay sukdanan. Ang pagtuman sa pulong sa usa ka tawo, sa dihang kini gikapahayag na, angayng lantawon nga usa ka sagradong katungdanan ug angayng tumanon sama sa usa ka panumpa; ang usa ka tawo angayng sinsero gayod sa iyang gisulti. Iyang gipatin-aw sa dugang pa ang kahulogan sa iyang mga pulong sa dihang iyang giyagyag ang pagkasalingkapaw sa mga eskriba ug mga Pariseo pinaagi sa pag-ingon ngadto kanila: “Alaot kamo, buta nga mga tiggiya, nga nagaingon, ‘Kon adunay manumpa sa templo, kini walay pulos; apan kon adunay manumpa sa bulawan sa templo, siya mailalom sa obligasyon.’ Mga buangbuang ug mga buta! Sa pagkatinuod, hain may labaw, ang bulawan o ang templo nga nagbalaan sa bulawan?” Dayon siya miingon: “Siya nga manumpa sa langit nagapanumpa sa trono sa Diyos ug kaniya nga naglingkod diha niini.”​—Mat 23:16-22.

Pinaagi sa sayop nga pangatarongan ug malipatlipatong argumento niini nga mga eskriba ug mga Pariseo, ingon sa gipunting dinhi ni Jesus, ilang gipakamatarong ang ilang kaugalingon sa dili pagtuman sa pipila ka panumpa, apan gipakita ni Jesus nga ang ilang pagpanumpa maoy pagkadili-matinud-anon ngadto sa Diyos ug sa pagkatinuod maoy pagpakaulaw sa iyang ngalan (kay ang mga Hudiyo maoy katawhan nga gipahinungod ngadto kang Jehova). Si Jehova tatawng nagpahayag nga iyang gidumtan ang bakak nga panumpa.​—Zac 8:17.

Gipaluyohan ni Santiago ang mga pulong ni Jesus. (San 5:12) Apan kini nga mga pulong ni Jesus ug ni Santiago batok sa pagpatuyang ug panumpa wala magpugong sa Kristohanon sa pagpanumpa kon gikinahanglan aron pasaligan ang ubang mga tawo bahin sa pagkaseryoso sa iyang mga intensiyon o sa pagkatinuod sa iyang gisulti. Pananglitan, ingon sa giilustrar ni Jesus pinaagig panig-ingnan atubangan sa Hudiyong hataas nga saserdote, ang usa ka Kristohanon dili mosupak sa pagpanumpa diha sa korte, sanglit siya mosulti gayod sa kamatuoran ilalom man siya sa panumpa o dili. (Mat 26:​63, 64) Bisan gani ang desisyon sa usa ka Kristohanon nga moalagad sa Diyos maoy usa ka panumpa ngadto kang Jehova, nga naghimo sa usa ka Kristohanon nga mailalom sa sagradong relasyon. Giisip ni Jesus nga ang pagpanumpa sama ra sa pagpanaad.​—Mat 5:33.