Sa pagbatbat sa mga kuwalipikasyon niadtong kinsa itudlo ingong mga magtatan-aw diha sa Kristohanong mga kongregasyon, si apostol Pablo nag-ingon nga ang magtatan-aw angay nga “makasaranganon sa batasan” (Gr., ne·phaʹli·os). Kini naglakip sa dili pagpatuyang sa pag-inom ug bino, sanglit giingon usab nga siya angayng dili “palahubog nga burokinto.” Ang pulong nga ne·phaʹli·os nagpakita nga kini nga tawo adunay maayong panabot ug makasaranganon sa ubang mga butang, sama sa sinultihan ug sa panggawi, gawas pa sa iyang pagkamakasaranganon sa paggamit sa isog nga ilimnon.​—1Ti 3:​2, 3.

Si Pablo nagpasidaan usab kang Timoteo bahin sa pag-abot sa apostasya, sa kapeligrohan niini ngadto sa integridad sa mga Kristohanon nga nagtinguha sa pagpabiling matinumanon. Si Timoteo, ilabina, ingong usa ka magtatan-aw, kinahanglang magbantay aron ‘mahuptan ang iyang maayong panghunahuna [maghupot ug maayong panimuot] sa tanang butang,’ sa ‘pag-antos sa daotan, sa paghimo sa buluhaton sa usa ka tig-ebanghelyo, sa pagtuman nga bug-os sa iyang ministeryo.’ (2Ti 4:3-5) Sa iyang paghupot ug maayong panghunahuna, si Timoteo nakaamgo nga si Pablo hapit nang mawala (2Ti 4:6-8), ug si Timoteo mismo sa ngadtongadto mawala usab, busa siya kinahanglang magpiyal sa mga butang nga nakat-onan ngadto sa matinumanong mga tawo, nga, sa baylo, makabaton ug igong katakos sa pagtudlo sa uban. (2Ti 2:2) Sa ingon ang kongregasyon mapalig-on ingong salipdanan batok sa pag-abot sa apostasya, ingong “usa ka haligi ug tukod sa kamatuoran.”​—1Ti 3:15.