Ang tawo usab, ingong linalang ni Jehova, nailalom sa pisikal nga mga balaod ni Jehova, ug sanglit siya maoy linalang nga may sukdanan sa maayo ug daotan ug may pagsabot, may katakos sa pagpangatarongan ug pagtagad sa iyang espirituwalidad, siya usab nailalom sa moral nga mga balaod sa Diyos. (Rom 12:1; 1Co 2:14-16)

Sa susama, ang moral nga mga balaod sa Diyos dili mausab ug dili mahimong ipahiuyon sa kaugalingong kagustohan o lapason nga walay silot. Ang maong mga balaod tinong ipatuman sama sa Iyang mga balaod sa kinaiyahan, bisan tuod nga ang silot lagmit dili dihadiha maagoman. “Ang Diyos dili kayagayagaan. Kay bisan unsay ginapugas sa usa ka tawo, kini usab iyang anihon.”​—Gal 6:7; 1Ti 5:24.

Sa wala pa ihatag ni Jehova ang iyang balaod ngadto sa Israel, sa unsang paagi mahibaloan sa mga tawo ang kabubut-on sa Diyos alang kanila?

Bisan tuod sukad sa pagrebelde ni Adan hangtod sa Lunop miuswag ang pagkadaotan taliwala sa kadaghanan sa iyang mga kaliwat, ang pipila ka matinumanong mga tawo “nagpadayon sa paglakaw uban sa matuod nga Diyos.” (Gen 5:22-24; 6:9; Heb 11:4-7) Ang espesipikong mga balaod lamang nga natala ingong gihatag sa Diyos ngadto niini nga mga tawo mao ang mga instruksiyon nga gihatag kang Noe maylabot sa arka. Kini bug-os nga gisunod ni Noe. (Gen 6:13-22) Bisan pa niana, adunay mga prinsipyo ug mga sumbanan aron sa paggiya sa matinumanong mga tawo diha sa ilang “paglakaw uban sa matuod nga Diyos.”

Sila nasayod nga ang Diyos mahinatagon tungod sa pagtagana sa panginahanglan sa tawo didto sa Eden; ilang nakita ang ebidensiya sa dili-hakog ug mahigugmaong interes sa Diyos. Sila nahibalo nga ang prinsipyo sa pagkaulo gipatuman na sukad pa sa sinugdan, ang pagkaulo sa Diyos ibabaw sa lalaki ug ang pagkaulo sa lalaki ibabaw sa babaye. Sila nasayod sa buluhaton nga gihatag sa Diyos ngadto sa tawo ingon man sa Iyang kahangawa labot sa hustong pag-atiman sa mga butang nga gihatag ngadto sa tawo aron iyang pahimuslan ug kalipayan. Sila nahibalo nga ang seksuwal nga relasyon maoy tali sa lalaki ug babaye ug kinahanglang himoon kini sulod lamang sa kaminyoon, nga sila ‘mobiya sa amahan ug inahan’ aron mahimong usa ka malungtarong panagtiayon inay nga temporaryo lamang (maingon sa pakighilawas). Pinasukad sa sugo sa Diyos mahitungod sa paggamit sa mga kahoy sa tanaman sa Eden ug ilabina sa kahoy sa pagkahibalo sa maayo ug daotan, ilang nasabtan ang prinsipyo labot sa mga katungod sa pagkatag-iya ug sa pagpakitag pagtahod niana. Nasayod sila sa daotang mga resulta gumikan sa unang bakak. Nasayod sila nga giuyonan sa Diyos ang paagi sa pagsimba ni Abel, nga wala uyoni sa Diyos ang kasina ug kasilag ni Cain sa iyang igsoon, ug nga gisilotan sa Diyos si Cain tungod sa pagbuno kang Abel.​—Gen 1:26–​4:16.

Busa, bisan pag walay dugang espesipikong mga sugo, mando, o mga lagda gikan sa Diyos, ilang magamit kini nga mga prinsipyo ug mga sumbanan aron giyahan sila sa lain apan kaamgid nga mga situwasyon nga lagmit motungha. Kasiglohan sa ulahi, sa ingon niini nga paagi gilantaw ni Jesus ug sa iyang mga apostoles ang mga panghitabo sa wala pa ang Lunop. (Mat 19:3-9; Ju 8:43-47; 1Ti 2:11-14; 1Ju 3:​11, 12) Ang balaod maoy usa ka lagda sa paglihok. Pinaagi sa mga pulong ug mga buhat sa Diyos ilang nahibaloan ang iyang dalan, ang iyang mga sukdanan, ug kini ang nahimong lagda sa paglihok, o balaod, nga ilang pagasundon. Pinaagi sa pagbuhat niana, sila ‘makapadayon sa paglakaw uban sa matuod nga Diyos.’ Kadtong wala magabuhat niana nakasala, o ‘misipyat sa tumong,’ bisan tuod walay kodigo sa balaod nga naghukom kanila.

Human sa Lunop, gihatag sa Diyos kang Noe ang balaod, nga kinahanglang sundon sa tanang katawhan, nga nagtugot sa pagkaon ug unod apan nagdili sa pagkaon ug dugo, ug Iyang gisulti ang prinsipyo sa silot nga kamatayon tungod sa pagbuno. (Gen 9:1-6) Sa sayong bahin sa yugto human sa Lunop, ang mga tawo sama ni Abraham, Isaac, Jacob, ug Jose nagpakitag tiunay nga pagpabili sa dalan sa Diyos, sa iyang lagda sa paglihok. (Gen 18:17-19; 39:7-9; Ex 3:6) Bisan tuod ang Diyos naghatag ug espesipikong mga sugo ngadto sa matinumanong mga tawo (Gen 26:5), sama sa balaod sa pagtuli, walay rekord nga siya naghatag kanila ug detalyadong kodigo sa balaod nga pagasundon. (Itandi ang Deu 5:1-3.) Bisan pa niana, sila nakabaton dili lamang sa mga prinsipyo ug mga lagda sa yugto sa wala pa ang Lunop aron sa paggiya kanila, kondili sila may dugang pang mga prinsipyo ug mga lagda nga makuha gikan sa iyang mga pahayag ug mga pagpakiglabot sa katawhan sa yugto human sa Lunop.

Busa, bisan tuod ang Diyos wala maghatag ug detalyadong kodigo sa balaod, sama sa iyang gihimo sa ulahi ngadto sa mga Israelinhon, ang mga tawo dili kay walay paagi sa pagtino kon unsa ang matarong ug ang daotang panggawi. Pananglitan, ang idolatriya wala pa sa espesipiko hukmi nga daotan pinaagig gipahayag nga balaod. Bisan pa niana, sumala sa gipakita ni apostol Pablo, walay ikapangatarongan sa pagbuhat niana sanglit ang “dili-makita nga mga hiyas [sa Diyos], nga mao ang iyang walay kataposang gahom ug pagka-Diyos, tin-awng makita sukad sa paglalang sa kalibotan padayon, tungod kay kini sila maila pinaagi sa mga butang nga gihimo.” Ang pagsimba ug paghatag ug “sagradong pag-alagad sa linalang inay kay sa Usa nga naglalang” maoy dili gayod makataronganon. Kadtong nagasubay nianang binuang nga dalan mahimong motipas usab ngadto sa lain pang dili-matarong nga mga buhat, sama sa homoseksuwalidad, nga nag-usab “sa ilang kinaiyanhong gamit ngadto nianang sukwahi sa kinaiyahan.” Labot pa, bisan walay espesipikong balaod nga gihatag, ang maong buhat tin-aw nga sukwahi sa dalan sa Diyos nga Maglalalang, sumala sa gipadayag mismo sa kahimoan sa lalaki ug babaye. Ang tawo, nga sa orihinal gilalang sa larawan sa Diyos, adunay igong kinaadman nga makasabot niining mga butanga. Busa, siya manubag atubangan sa Diyos kon siya mosukwahi sa dalan sa Diyos; siya makasala, ‘mosipyat sa tumong,’ bisan kon walay espesipikong gipahayag nga balaod nga mag-akusar kaniya sa pagkasad-an.​—Rom 1:18-27; itandi ang Rom 5:13.