Sa dinhi pa si Jesus sa yuta, ang mga tawo mihapa sa iyang atubangan aron sa pagpangamuyo ug sa pagyukbo kaniya, ug siya wala magbadlong kanila. (Luc 5:12; Ju 9:38) Tungod kini kay siya mao ang gitudlo nga Hari, ang Umaabot nga Hari, sama sa iyang giingon mismo: “Ang harianong pagkahalangdon sa Diyos miabot na” (ED); “Ang gingharian sa Diyos haduol na.” (NW, Mar 1:15) Si Jesus mao ang manununod sa trono ni David ug busa may katungod nga pasidunggan ingong hari.​—Mat 21:9; Ju 12:13-15.

Labot sa pagtahod nga ilang gihatag kang Jesus, ang pulong nga sagad gigamit maoy pro·sky·neʹo, usa ka pulong nga adunay pangunang kahulogan nga “pagyukbo,” apan gihubad usab nga “pagsimba.” (Mat 2:11; Luc 4:8) Wala dawata ni Jesus ang pagsimba nga angayng ihatag lamang ngadto sa Diyos (Mat 4:10), apan midawat sa pagyukbo sa usa ka tawo ingong pag-ila sa awtoridad nga gihatag Kaniya sa Diyos. Ang manulonda nga gipadala ni Jesu-Kristo aron sa pagdala sa Pinadayag ngadto kang Juan nagpahayag sa prinsipyo nga ang pagsimba sa tawo maoy iya lamang sa Diyos, sa dihang siya midumili sa pagdawat sa pagsimba ni Juan.​—Pin 19:10; tan-awa ang PAGYUKBO; PAGSIMBA.