Nakadawat sa Katungod sa Pagkapanganay ug sa Panalangin. Si Abraham namatay sa dihang 15 anyos na ang iyang apo nga si Jacob, niadtong 1843 W.K.P., ug busa ang bata daghag kahigayonan nga makapaminaw sa gipanumpaang pakigsaad sa Diyos gikan mismo sa mga ngabil sa iyang apohan ug sa iyang amahan. (Gen 22:15-18) Nahibalo si Jacob nga dako kaayong pribilehiyo nga makaambit sa katumanan niana nga mga saad sa Diyos. Sa kataposan miabot ang kahigayonan nga mapalit niya sa legal nga paagi gikan sa iyang igsoon ang katungod sa pagkapanganay ug ang tanan nga nalangkit niini. (Deu 21:15-17) Kini nga kahigayonan miabot usa ka adlaw niana sa dihang si Esau miabot nga gikapoy kaayo gikan sa kapatagan ug nakapanimaho sa lamiang linat-an nga giluto sa iyang igsoon. “Pagdali, palihog,” miingon si Esau, “pakan-a ako sa pula​—kanang pula diha, kay gikapoy ako!” Mitubag si Jacob: “Ibaligya kanako, una sa tanan, ang imong katungod ingong panganay!” “Gitamay ni Esau ang katungod sa pagkapanganay,” ug busa kini dihadihang nabaligya ug gitimbrehan pinaagi sa usa ka solemneng panumpa. (Gen 25:29-34; Heb 12:16) Igo na kining mga katarongana kon nganong si Jehova miingon, “Gihigugma ko si Jacob, apan gidumtan ko si Esau.”​—Rom 9:13; Mal 1:​2, 3.

Husto ba nga si Jacob nagpakaaron-ingnon nga mao si Esau?

Sa dihang tigulang na si Isaac ug naghunahunang siya hapit nang mamatay, siya nagsugo kang Esau sa pagpangayam, nga nag-ingon: “Pakan-a ako, aron ang akong kalag magpanalangin kanimo sa dili pa ako mamatay.” Apan, nakadungog si Rebeca sa pagsultihanay ug dalidaling nagsugo kang Jacob sa pagkuhag duha ka nating kanding aron siya makalutog lamiang pagkaon nga kinaham ni Isaac, ug siya miingon kang Jacob: “Dad-on mo kini sa imong amahan ug siya mokaon niini, aron siya magpanalangin kanimo sa dili pa ang iyang kamatayon.” Iya pa ganing gisul-oban ug mga panit sa mga nating kanding ang mga kamot ug liog ni Jacob aron si Isaac, sa dihang mohikap kang Jacob, makaingon nga siya si Esau. Sa dihang gidala ni Jacob ang pagkaon ngadto sa iyang amahan, si Isaac nangutana kaniya: “Kinsa ka man, anak ko?” Ug si Jacob mitubag: “Ako si Esau nga imong panganay.” Sa legal nga paagi, ingon sa nasayran pag-ayo ni Jacob, siya may katungod sa paghulip sa papel ni Esau, ang panganay ni Isaac. Gihikap ni Isaac si Jacob aron matino kon siya ba gayod si Esau o dili, ug siya miingon: “Ang tingog maoy tingog ni Jacob, apan ang mga kamot maoy mga kamot ni Esau.” Bisan pa niana, nagmalamposon ang maong paagi, ug sumala sa giingon sa asoy, “Siya nagpanalangin kaniya.” (Gen 27:​1-29) Husto ba ang gibuhat ni Rebeca ug Jacob?

Walay duhaduha nga si Jacob adunay katungod sa panalangin. Sa wala pa matawo ang kaluha, si Jehova miingon kang Rebeca: “Ang magulang mag-alagad sa manghod.” (Gen 25:23) Sa ulahi, uyon sa inklinasyon nga nakita nang daan ni Jehova ug maoy nagtukmod kaniya sa paghigugma kang Jacob nga labaw kay kang Esau, gibaligya ni Esau kang Jacob ang iyang katungod sa pagkapanganay baylo lamang sa usa ka panaksan nga linat-an.​—Gen 25:​29-34.

Kon sa unsang gilapdon nga nasayod si Isaac bahin niini nga mga ilhanan mahitungod sa kon kinsay modawat sa panalangin, wala maghisgot ang asoy sa Bibliya. Kon nganong ingon man niadto ang gibuhat ni Rebeca ug Jacob, wala kita masayod, gawas lamang nga silang duha nasayod nga ang panalangin iya ni Jacob. Walay daotang tuyo si Jacob nga siya magpakaaron-ingnon aron makabaton sa butang nga dili gayod iyaha. Wala hukmi sa Bibliya nga daotan ang gibuhat ni Rebeca ug Jacob. Ang resulta mao nga si Jacob nakadawat sa panalangin nga nahiangay kaniya. Dayag nga nakita ni Isaac mismo nga natuman ang kabubut-on ni Jehova. Wala madugay human niini, sa dihang gipaadto si Jacob sa Haran aron sa pagpangitag asawa, si Isaac dugang nga nagpanalangin kang Jacob ug sa espesipiko miingon: ‘Ang Diyos nga Labing Gamhanan . . . maghatag kanimo sa panalangin ni Abraham.’ (Gen 28:​3, 4; itandi ang Heb 11:20.)

Ang Pagbalhin ni Jacob sa Padan-aram. (MAPA, Tomo 1, p. 529) Si Jacob nag-edad ug 77 sa dihang mibiya siya sa Beer-seba aron moadto sa yuta sa iyang mga katigulangan, ang yuta diin iyang gigugol ang sunod nga 20 ka tuig sa iyang kinabuhi. (Gen 28:10; 31:38) Human mopanaw padulong sa AAS ug mga 100 km (62 mi) siya mihunong sa Luz (Bethel) sa kabungtoran sa Juda aron magpalabay sa kagabhion, ug migamit ug usa ka bato aron iyang unlanan. Didto, sa iyang damgo siya nakakitag usa ka hagdan, o kutay sa mga hagdanan, nga miabot sa mga langit, nga diha niana ang mga manulonda nagasaka ug nagakanaog. Sa tumoy niini iyang nakita si Jehova, ug karon Iyang gilig-on kang Jacob ang pakigsaad nga gihimo niya kang Abraham ug Isaac.​—Gen 28:11-13; 1Cr 16:​16, 17.

Niini nga pakigsaad si Jehova nagsaad kang Jacob nga Siya magbantay ug manalipod kaniya ug dili mobiya kaniya hangtod nga ang yuta nga iyang gihigdaan maiyaha ug ang iyang binhi mahisama kadaghan sa lugas sa abog sa yuta. Dugang pa, “pinaagi kanimo ug pinaagi sa imong binhi ang tanang banay sa yuta tinong magapanalangin sa ilang kaugalingon.” (Gen 28:13-15) Sa dihang bug-os nasabtan ni Jacob ang kahulogan sa iyang nasinatian nianang gabhiona siya mipatugbaw: “Pagkamakalilisang niining dapita! Kini mao gayod ang balay sa Diyos.” Busa ang ngalang Luz giilisdan niya ug Bethel, nga nagkahulogang “Balay sa Diyos,” ug iyang gipatindog ang usa ka haligi ug gidihogan kini ingong usa ka saksi bahin niining mahinungdanong mga panghitabo. Agig pagpasalamat sa saad nga siya suportahan sa Diyos, si Jacob misaad nga sa walay pakyas siya maghatag kang Jehova sa ikapulo sa tanan nga iyang madawat.​—Gen 28:16-22.