Busa sa panahon nga si Jesus mianhi sa yuta, ang pulong nga “mga eskriba” nagpaila sa usa ka hut-ong sa mga lalaki nga batid sa Balaod. Ang sistematikong pagtuon sa Balaod ug ang pagpatin-aw niini gihimo nilang propesyon. Dayag nga lakip sila sa mga magtutudlo sa Balaod, ang mga batid sa Balaod. (Luc 5:17; 11:45) Sila sagad nga nalangkit sa relihiyosong sekta sa mga Pariseo, sanglit gidawat niini nga pundok ang mga interpretasyon o “mga tradisyon” sa mga eskriba nga sa paglabay sa panahon nahimong makalibog, makuti, ug teknikal nga mga regulasyon.

Ang mga eskriba sa mga Hudiyo uban sa mga Pariseo kusganong gisaway ni Jesus tungod kay ilang gidugangan ang Balaod ug naghimog mga lutsanan aron makaipsot sa Balaod, mao nga siya miingon kanila: “Gihimo ninyo nga walay pulos ang pulong sa Diyos tungod sa inyong tradisyon.” Iyang gipunting ang usa ka pananglitan niini: Ang usa ka tawo nga angay untang motabang sa iyang amahan o inahan ilang tugotan nga modumili sa pagbuhat niana​—pinaagi sa pag-angkon nga ang butang o kabtangan nga iyang nabatonan nga pinaagi niana iyang matabangan ang iyang mga ginikanan maoy usa ka gasa nga gipahinungod ngadto sa Diyos.​—Mat 15:​1-9; Mar 7:​10-13; tan-awa ang KORBAN.

Gipahayag ni Jesus nga ang mga eskriba, sama sa mga Pariseo, nagdugang ug daghang butang, nga naghimo sa Balaod nga lisod sundon sa katawhan, nga nagpabug-at sa katawhan. Dugang pa, ingong usa ka hut-ong, sila walay tiunay nga gugma sa katawhan ni sila nagtinguha sa pagtabang kanila, nga dili gani buot mogamit sa usa ka tudlo aron mapagaan ang mga palas-anon sa katawhan.