Ang Pagtungha sa Sala. Ang sala unang mitungha diha sa dominyo sa mga espiritu sa wala pa kini motungha sa yuta. Sulod sa dili matinong kapanahonan ang bug-os nga pagkaharmonya uban sa Diyos naghari sa uniberso. Nabungkag kini pinaagi sa usa ka espiritung linalang nga gitawag ingong Magsusukol, Kaaway (Heb., Sa·tanʹ; Gr., Sa·ta·nasʹ; Job 1:6; Rom 16:20), ang pangunang Bakak nga Tigsumbong o Tigbutangbutang (Gr., Di·aʹbo·los) sa Diyos. (Heb 2:14; Pin 12:9) Busa, si apostol Juan miingon: “Siya nga nagpadayon sa pagbuhat sa kasal-anan nagagikan sa Yawa, tungod kay ang Yawa nagpakasala sukad pa sa sinugdan.”​—1Ju 3:8.

Pinaagi sa mga pulong nga “sa sinugdan” tin-awng gipasabot ni Juan ang sinugdanan sa pagsupak ni Satanas, maingon nga ang “sinugdan” gigamit sa pagtumong sa pagsugod sa pagkatinun-an sa mga Kristohanon diha sa 1 Juan 2:7; 3:11. Ang mga pulong ni Juan nagpakita nga sa dihang iyang gipatungha ang sala, si Satanas nagpadayon sa iyang makasasalang dalan. Busa, si bisan kinsang tawo nga “naghimo sa sala nga iyang binuhatan o batasan” nagpadayag sa iyang kaugalingon nga usa ka “anak” sa Kaaway, espirituwal nga anak nga nagpabanaag sa mga hiyas sa iyang “amahan.”​—The Expositor’s Greek Testament, giedit ni W. R. Nicoll, 1967, Tomo V, p. 185; Ju 8:44; 1Ju 3:10-12.

Sanglit maugmad na ang sayop nga tinguha ug kini makapanamkon na sa dili pa “manganak ug sala” (San 1:​14, 15), ang espiritung linalang nga nahimong magsusupak mitipas na gikan sa pagkamatarong, mibati na ug pagkadiskontento sa Diyos, sa wala pa ang aktuwal nga pagtumaw sa sala.

Ang babaye mao ang unang tawo nga nakasala. Ang pagtental kaniya sa Kaaway sa Diyos kinsa migamit ug usa ka halas ingong instrumento sa pagpakigkomunikar (tan-awa ang PAGKAHINGPIT, KAHINGPITAN [Ang unang makasasala ug ang hari sa Tiro]), maoy dili pinaagig dayag nga paghaylo sa pagbuhat ug imoral nga kahilayan. Hinunoa, kini gipadayag ingong usa ka panghaylo sa tinguha nga makabaton kunohay ug mas hataas nga intelihensiya ug kagawasan. Human ipasubli kang Eva ang balaod sa Diyos, nga dayag nga iyang nadawat pinaagi sa iyang bana, giatake dayon sa Maninental ang pagkamatinud-anon ug pagkamaayo sa Diyos. Siya miinsistir nga ang pagkaon sa bunga gikan sa gidiling kahoy moresulta, dili sa kamatayon, kondili sa pagkanalamdagan ug pagkabaton ug diyosnong katakos nga makatino sa kaugalingon kon maayo ba o daotan ang usa ka butang. Kini nga pahayag nagpadayag nga ang kasingkasing sa Maninental nianang tungora bug-os nang nahimulag gikan sa iyang Maglalalang, sanglit ang iyang mga pulong naundan ug tatawng pagsumpaki gawas pa sa pagbutangbutang sa Diyos pinaagig pagtakoban. Wala niya akusaha ang Diyos bahin sa wala mamatikding sayop kondili sa tinuyong pagtuis sa kamatuoran, nga nag-ingon, “Kay nasayod ang Diyos . . .” Ang kabug-at sa sala, ang pagkadulumtanan sa maong pagpakigbatok, makita diha sa mga paagi diin kining espiritung anak nagpaubos aron makab-ot ang iyang mga katuyoan, nga nahimong usa ka limbongan nga bakakon ug usa ka mamumuno nga gitukmod sa ambisyon, sanglit iyang dayag nga nasayran ang makamatay nga mga sangpotanan sa kon unsay iyang giawhag nianang tungora ngadto sa tawo nga namati kaniya.​—Gen 3:​1-5; Ju 8:44.