TAWO, LALAKI

Ang kinatas-ang matang sa yutan-ong kinabuhi ug binuhat sa Maglalalang, si Jehova nga Diyos. Giumol ni Jehova ang tawo gikan sa abog sa yuta, gihuypan ang mga buho sa iyang ilong sa gininhawa sa kinabuhi, “ug ang tawo nahimong buhing kalag.” (Gen 2:7; 1Co 15:45) Human lalanga si Adan ug human niya nganli ang mga hayop, gipahinanok siya ni Jehova; ug samtang siya natulog, gikuha sa Diyos ang usa sa mga gusok ni Adan ug gihimo kini nga babaye. Busa, sa dihang siya gipresentar ngadto sa lalaki, si Adan nakaingon: “Kini sa kataposan bukog sa akong mga bukog ug unod sa akong unod.” Siya nagtawag kaniya nga Babaye, ʼish·shahʹ, “tungod kay gikan sa lalaki kini siya gikuha.” (Gen 2:21-23) Sa ulahi ginganlan siya ni Adan nga Eva (nagkahulogang “Buhing Usa”).​—Gen 3:20.

Sa pagpamatuod nga ang tawo gilalang ni Jehova nga Diyos, gisultihan ni apostol Pablo ang mga taga-Atenas: “Iyang gihimo gikan sa usa ka tawo ang tanang nasod sa katawhan, aron magpuyo ibabaw sa tibuok nawong sa yuta.” (Buh 17:26) Busa, ang tanang nasod ug rasa usa rag gigikanan.

Si Adan ug Eva gilalang sa hapit nang matapos ang ikaunom nga “adlaw” sa paglalang. (Gen 1:24-31) Walay aktuwal nga mga rekord bahin sa karaang tawo, sa iyang sinulat, agrikultura, ug ubang mga buluhaton, balik niadtong panahon sa wala pa ang 4026 W.K.P., ang petsa sa paglalang kang Adan. Sanglit ang Kasulatan naglatid sa kasaysayan sa tawo gikan sa paglalang mismo sa unang tawhanong paris, nan walay matawag nga “tawong una pa sa kasaysayan.” Ang mga rekord sa nahibiling fossil diha sa yuta wala magpakita ug kalangkitan tali sa tawo ug sa mga hayop. Dugang pa, wala poy gihisgotang mga kahimtang nga ang mga tawo maoy samag mga hayop diha sa kinaunahang mga rekord sa tawo, sa sinulat man nga mga dokumento, mga drowing diha sa langob, mga kinulit, o susama niini. Sa kasukwahi, ang Kasulatan nagpatin-aw nga ang tawo sa sinugdan maoy anak sa Diyos ug nga siya sa kadugayan naut-ot. (1Ha 8:46; Ecc 7:20; 1Ju 1:8-10) Ang arkeologong si O. D. Miller miingon: “Nan, ang tradisyon bahin sa ‘bulawanong panahon’ dili usa ka sugilambong. Ang karaang pagtuo bahin sa misunod nga pagkadunot, bahin sa makapaguol nga pagkaut-ot sa tawhanong rasa, gikan sa orihinal nga kahimtang sa pagkamalipayon ug pagkaputli, sa walay duhaduha naundan ug dako, apan makapasubo nga kamatuoran. Ang atong modernong mga pilosopiya sa kasaysayan, nga nagsugod sa primitibong tawo ingong usa ka luog, dayag nga nagkinahanglan ug bag-ong introduksiyon. . . . Dili; ang primitibong tawo dili usa ka luog.”​—Har-Moad, 1892, p. 417.

Gibutyag sa Bibliya nga ang orihinal nga pinuy-anan sa tawo maoy “usa ka tanaman sa Eden.” (Gen 2:8; tan-awa ang EDEN Num. 1.) Ang gipailang nahimutangan niini medyo duol ra sa dapit sa unang sibilisasyon sa tawo human sa Lunop. Ang panglantaw nga kasagarang gidawat sa mga eskolar gipahayag ni P. J. Wiseman ingon sa mosunod: “Ang tanang tinuod nga ebidensiya nga atong nabatonan, nianang sa Genesis, arkeolohiya, ug sa mga tradisyon sa tawo, nagpunting sa patag sa Mesopotamia ingong ang labing karaang pinuy-anan sa tawo. Ang sibilisasyon sa Halayong Sidlakan, sa mga Insek man o sa mga Indian, dili makaindig niining yutaa sa pagkakaraan sa mga tawo niini, kay kini makapamatuod gayod sa pangangkon niini ingong maoy gigikanan sa sibilisasyon.”​—New Discoveries in Babylonia About Genesis, 1949, p. 28.

Sa unsang diwa nga ang tawo gihimo sumala “sa larawan sa Diyos”?

Sa dihang gibutyag ngadto sa iyang “batid nga magbubuhat” ang iyang katuyoan sa paglalang sa tawo, ang Diyos miingon: “Buhaton nato ang tawo [ʼa·dhamʹ] sumala sa atong larawan, sumala sa atong dagway.” (Gen 1:​26, 27; Pr 8:​30, 31; itandi ang Ju 1:1-3; Col 1:15-17.) Matikdi nga ang Kasulatan wala moingon nga ang Diyos naglalang sa tawo sumala sa larawan sa usa ka ihalas nga mananap o sa usa ka anad nga hayop o sa usa ka isda. Ang tawo gihimo sumala “sa larawan sa Diyos”; siya maoy usa ka “anak sa Diyos.” (Luc 3:38) Kon bahin sa hitsura o porma sa lawas sa Diyos, “wala pa gayoy tawo nga nakakita sa Diyos.” (1Ju 4:12) Walay usa dinhi sa yuta nga nahibalo kon unsay dagway sa mahimayaon, langitnon, espirituhanong lawas sa Diyos, busa dili nato ikatandi sa lawas sa tawo ang lawas sa Diyos. “Ang Diyos maoy Espiritu.”​—Ju 4:24.

Bisan pa niana, ang tawo maoy sumala “sa larawan sa Diyos” sa pagkaaging siya gilalang nga may moral nga mga hiyas nga sama nianang sa Diyos, nga mao, ang gugma ug hustisya. (Itandi ang Col 3:10.) Siya usab may mga katakos ug kaalam nga labaw nianang sa mga hayop, maong siya makapabili sa mga butang nga gikahimut-an ug gipabilhan sa Diyos, sama sa katahom ug mga arte, pagsulti, pagpangatarongan, ug ang susamang mga proseso sa hunahuna ug kasingkasing nga niini walay katakos ang mga hayop. Dugang pa, ang tawo adunay katakos sa espirituwalidad, sa pagkahibalo ug sa pagpakigkomunikar sa Diyos. (1Co 2:11-16; Heb 12:9) Tungod sa maong mga katarongan, ang tawo kuwalipikado nga mahimong hawas sa Diyos ug magmando sa daghang matang sa buhing mga linalang sa kalangitan, sa yuta, ug sa dagat.

Ingong linalang sa Diyos, ang tawo hingpit sa sinugdan. (Deu 32:4) Busa, ikapasa unta ni Adan ngadto sa iyang mga kaliwat ang tawhanong kahingpitan ug ang kahigayonan sa pagbaton ug kinabuhing walay kataposan ibabaw sa yuta. (Isa 45:18) Siya ug si Eva gisugo: “Magmabungahon ug magdaghan kamo ug pun-a ang yuta ug gamhi kini.” Samtang modako ang ilang pamilya, sila makaugmad ug makapatahom sa yuta sumala sa paaging buot sa ilang Maglalalang.​—Gen 1:28.